Fuerteventura – wycieczka w głąb wyspy.

Jest to najstarsza z Wysp Kanaryjskich, która powstała
w skutek wybuchu wulkanu. Dominuje na niej pustynny krajobraz
poprzecinany płaskowyżami, nad którymi góruje masyw wulkaniczny.
Największym skarbem Fuerteventury jest jej dziewicza przyroda, której
mogliśmy poprzyglądać się z bliska, dzięki wyprawom w głąb wyspy.
Fascynujący przedstawiciele świata zwierząt są tu
dosłownie na wyciągnięcie ręki.

Sympatycznie wyglądająca wiewiórka Adrilla Moruna sprowadzona została na
Fuerteventurę z Afryki, jako zwierzę domowe. Jak nie trudno się domyśleć, wiewiórki
wymknęły się poza domową hodowlę i na przestrzeni lat nie mając naturalnych wrogów,
skolonizowały całą wyspę. Uznana za gatunek inwazyjny wyjada wszystko, co napotka
po drodze – od rzadkich roślin począwszy, poprzez jaja wykradane z gniazd, na
przekąskach od turystów kończąc. I mimo uroczego, niewinnego wręcz
wyglądu, mogą być niebezpieczne dla ludzi, bo przenoszą pasożyty
i bakterie zakaźne, dlatego odradza się ich dokarmianie.

Spośród przedstawicieli ptactwa na uwagę zasługują: czapla…

oraz popularny na terenach wilgotnych i w pobliżu wody – ibis białowąsy.

Samotny kruk przyglądał się przejeżdżającym samochodom siedząc
na balustradzie otaczającej punkt widokowy na jednym ze wzgórz.

Koza jest nieoficjalnym symbolem wyspy, dlatego na rozległych płaskowyżach
Fuerteventury można zaobserwować ich całe stada. To najpopularniejsze
zwierzę hodowlane, a z mleka kóz wyrabia się tu wyśmienite sery.
Takie oto przyjazne stadko napotkaliśmy po drodze.

Zaletą wyprawy w głąb wyspy jest możliwość zobaczenia jak wygląda życie
z dala od turystycznych ośrodków i kameralny klimat większości miejscowości
z niską zabudowę w stylu hiszpańskim. Dlatego w swej podróży zmierzamy do
Betancurii - dawnej stolicy Fuerteventury – drogą, która pozwala wczuć się
w jałowy, skalisty, niemal pustynny krajobraz panujący w głębi wyspy.

Tuż przed Betancurią, na jednym ze wzgórz znajduje się
punkt widokowy Mirador de Morro Velossa.
Obserwowany z tego miejsca krajobraz
na pewno wart jest chwili postoju.

Określana najpiękniejszym miasteczkiem na wyspie Betancuria posiada zabytki, dzięki
którym stara część miasta została wpisana na hiszpańską listę dziedzictwa kulturowego.
To małe miasteczko z dobrze zachowaną starówką i kościółkiem Iglesia de Santa Maria,
uznawanym za najpiękniejszą budowlę sakralną na wyspie. Jest tu duży plac, kilka pięknie
odrestaurowanych budynków, które mieszczą obecnie restauracje, kawiarnie, sklepy
z pamiątkami. Wszystko ukwiecone, obsadzone palmami i kaktusami w donicach.

O ile Fuerteventura to pozbawiona soczystej roślinności wyspa, tak kilka kilometrów za
Betancurią znajduje się Park Rural - ostoja dzikiej przyrody. Swym obszarem obejmuje
masyw Betancuria, który jest miejscem wykopalisk oraz odkryć skamielin i siedzib
ludzkich z czasów prehistorycznych. Na terenie tym znajdują się monumentalne
jaskinie a sam rezerwat to siedlisko zagrożonych gatunków roślin i zwierząt.

Tymczasem przed nami najbardziej widokowa trasa, jaką jechaliśmy –
wiodąca z Betancurii do Ahuj. Wije się wysoko wśród gór, przebiega nad
przepaściami, miejscami oddzielają ją od urwiska tylko białe betonowe bloczki
ustawione na krawędziach. Szosa jest wąska i bardzo kręta. Na wyznaczonych
punktach widokowych można się zatrzymać, by wśród dość apokaliptycznej
scenerii móc podziwiać rozległą panoramę na wzgórza i ocean w oddali.

Ajuy to mała rybacka wioska po zachodniej stronie wyspy z kilkoma uliczkami
centralnie rozlokowanymi przy zejściu do morza. Z pobliskiego klifu
mamy piękną panoramę na zatoczkę i zabudowania wioski.

Jeżeli lubimy przestrzenne i pustynne widoki, docenimy walory wyspy. Wyróżnia się
ona księżycowym krajobrazem, gdzie dominują wulkaniczne skały i ciemne szczyty.

Region południowy obejmuje Półwysep Jandia, który cechuje się zróżnicowanym
krajobrazem. Na zachodzie wybrzeże jest skaliste, a na wschodzie są to długie plaże
o białym piasku, przy których ulokowały się nadmorskie kurorty. Są one jednocześnie
oazami zieleni w pustynnym krajobrazie Fuerteventury. Morro Jable to miejscowość
położona na południowym krańcu wyspy. Wzdłuż głównej ulicy ciągną się otoczone
palmami i zielenią traw hotele, które wtapiają się w górzysty krajobraz w tle.

Planując zwiedzanie samochodem Półwyspu Jandia, trzeba pamiętać o tym,
że droga asfaltowa kończy się tuż za Morro Jable, a cały półwysep poprzecinany jest
drogami szutrowymi. Jeździ się po nich wolniej… i na własne ryzyko, ponieważ nawet
pełne ubezpieczenie nie pokrywa szkód powstałych na ogumieniu. Zaryzykowaliśmy
zatem, a wypożyczony Seat Ibiza poradził sobie na wymagających szutrówkach bez
problemu ;-)) Tylko w ten sposób mogliśmy dostać się do dzikiej i dziewiczej plaży
Cofete – drogą po zboczu góry pełnej stromych krawędzi i ciasnych zakrętów.

Z południa wyspy powróciliśmy w jej północny region, aby odpocząć
w lagunach El Cotillo. To wioska rybacka ze spokojną atmosferą, licznymi
apartamentami oraz pięknymi, piaszczystymi plażami rozciągającymi się
na północy. Oprócz kilku dobrych restauracji, miejscem godnym uwagi
jest Fortaleza del Toston zbudowana w 1797 r. przed atakami piratów.

Warte uwagi są też piękne murale na budynkach mijanych podczas podróży.
Przedstawiają one codzienne życie mieszkańców wyspy.

Północ Fuerteventury to zdecydowanie region dla amatorów aktywnego
wypoczynku, gdyż znajdziemy tam szlaki piesze, rowerowe i dobre warunku
do uprawiania sportów wodnych. Latem należy jednak uważać na słońce – tak
niewyczuwalne, gdy wieje kojący wiatr od oceanu i używać najwyższych filtrów,
aby aktywność na świeżym powietrzu nie zamieniła się w sport ekstremalny
(z poparzeniami słonecznymi) oraz by cieszyć się w sposób
nieograniczony z uroków wyspy!

Tą opowieścią żegnam się z Fuerteventurą, która na zawsze
wpisała się w najpiękniejsze z podróżniczych wspomnień!
Jednocześnie witam się z sierpniem, by wciąż cieszyć się
latem i urlopem! Moc najcieplejszych pozdrowień 💖

Anita