Moje pasje w obiektywie

Kalabria – piękno warte odkrycia.  Włochy to przepiękny kraj, który oferuje absolutnie wszystko, czego taki podróżnik amator jak ja oczekuje. Wielowiekowa historia, bogata kultura, godne podziwu zabytki, wspaniały klimat, wyśmienita kuchnia, życzliwi i serdeczni ludzie. Dlatego z przyjemnością sięgam do wspomnień z 2014 r., bo po tamtej podróży było dla mnie oczywiste, że do Włoch na pewno powrócę… Włochy budzą mój zachwyt również przez wzgląd na walory przyrodnicze - skaliste wybrzeża, dzikie zatoczki, urokliwe plaże, górskie krajobrazy, czynne wulkany, liczne jeziora, wyspy otoczone ciepłymi wodami mórz, które przybierają tak nierzeczywiste odcienie błękitu i turkusu. Kalabria to najbardziej na południe wysunięta część  kontynentalnych Włoch. Ten region zachował swą naturalną dziewiczość i choć uważany jest za zacofany i słabo rozwinięty, to dzięki atmosferze włoskiej prowincji tym bardziej jest dla mnie fascynujący. Małe miasteczka, wąskie uliczki,

kącik owocowo-ziołowy. Ogrody prezentować mogą przeróżne style. Od bardzo nowoczesnych, takich pod linijkę, zaprojektowanych z dbałością o każdy szczegół, po ogrody luźniejsze, bardziej swobodne w aranżacji, gdzie natura również ma coś do powiedzenia. Ten drugi styl jest mi zdecydowanie bliższy, bo daje nieskrępowaną przestrzeń do realizacji własnych pomysłów. Naszym kolejnym (odkładanym z roku na rok) wiosennym projektem było  zagospodarowanie „ugoru” pomiędzy małym domkiem a ogrodzeniem.  To zaciszne miejsce na obrzeżach ogrodu z dostępem do zapasów deszczówki.  Postanowiliśmy podzielić tę przestrzeń pomiędzy  zioła, krzewy owocowe i warzywa. W sam r óg przesadzona została mięta, aby solidne ogrodzenia z obu stron działki ograniczyły jej ekspansywność. W tym ziołowym zakątku rosną jeszcze: szczypiorek czosnkowy, melisa cytrynowa, lubczyk, bazylia, rukola oraz… poziomki i kilka krzaczków truskawek. O krok dalej cieszą zmysły – wzroku i smaku