WIEDEŃ – dawne rezydencje cesarskie: Schönbrunn i Hofburg

Majówka w Wiedniu

Wprawdzie tegoroczna majówka nie rozpieszczała pogodą,
lecz mimo pochmurnego nieba i okresowych opadów, udało nam się
sporo pozwiedzać. Dlatego z ogromną przyjemnością zapraszam
na wycieczkę śladami dawnej monarchii Habsburgów.
Wiedeń słynie z pięknych pałaców, a najważniejsze
z nich to Schönbrunn – cesarska letnia rezydencja
Habsburgów oraz Hofburg – zimowa rezydencja rodu.
Schönbrunn zajmuje szczególne miejsce w historii miasta
jako jedna z najbardziej znanych i reprezentacyjnych budowli.

 

Historia dawnej rezydencji cesarskiej jest stosunkowo krótka. 

W II poł. XVI w. znajdował się tu myśliwski pałacyk łowiecki, w pobliżu
którego odkryto w 1619 r. „piękne źródło” (Schöner Brunnen), od
którego nazwa przeniosła się na całą miejscowość.

W 1688 r. cesarz Leopold I postanowił wybudować w Schönbrunnie
rezydencję dla swojego syna, przyszłego cesarza Józefa I i zlecił
zaprojektowanie zespołu pałacowego. Dzisiejszy kształt budowli
nadał nadworny budowniczy Marii Teresy w II poł. XVIII w.

Za czasów panowania cesarzowej (1740-1780) Schönbrunn stał się nie tylko

ośrodkiem życia dworskiego, ale też ulubionym mieszkaniem niezwykle licznej
rodziny cesarskiej. W apartamentach na piętrze Maria Teresa miała swoją sypialnię,
gdzie przyszło na świat jej 16 dzieci. Ściany sal obwieszone są portretami
cesarzowej, jej męża Franciszka I Stefana oraz ich dzieci.

Pałac pełen jest rokokowego przepychu. Zdobią go złocenia, freski,
wielkie lustra, rzeźby, przepiękne płótna olejne, imponujące kryształowe
żyrandole. Niestety nie posiadam żadnych zdjęć pałacowych wnętrz,
bo w obiekcie obowiązuje całkowity zakaz fotografowania i nagrywania.
Zachowam, więc w pamięci obraz pełnych przepychu sal udostępnionych
do zwiedzania, ale z przyjemnością podzielę się choć krótkim opisem, aby
nie przynudzać. Spośród niezbyt dużych pokojów pałacowych, największym
pomieszczeniem jest Wielka i Mała Galeria połączone ze sobą potrójną arkadą.
Sufit zdobią olbrzymie, przepiękne freski ujęte w ozdobne obramowania
oraz gigantyczne, pełne połyskujących kryształków żyrandole . Białe ściany
z delikatnymi, wijącymi się gałązkami liści ze złoconego stiuku określają
charakter wielu innych pomieszczeń pałacowych, takich jak Sala Ceremonialna
czy Sala Karuzel z wielkim obrazem olejnym „Karuzela dam” przedstawiającym
zabawę dworską. Wiele sal wykończono ze szczególną starannością,
wykorzystując niezwykłe materiały. Pokój Milionowy ma ściany wyłożone
drewnem różanym, w które wkomponowane są jedwabne miniatury z Indii
i Persji. Wśród komnat są jeszcze m.in. Pokój Lakowy, Gobelinowy,
Sala Lustrzana z bogato zdobionymi drewnianymi parkietami.
Z wnętrza cesarskich apartamentów zapraszam na spacer
po parku i ogrodach wokół pałacu.

Wzdłuż alejek rozchodzących się w różnych kierunkach  rosną wielkie, stare drzewa.
Równo przycięte, gęste ściany zieleni wywierają niezwykłe wrażenie.

Pałacowy park to również pergole z zachwycającą wisterią,
przygotowujące się do kwitnienia krzewy róż i inne gatunki kwiatów.

  

Aleje wytyczono w taki sposób, aby oś widokową zamykał zawsze
jakiś wyraźny akcent: pałac, pawilon lub posąg.

Na skrzyżowaniach alej lokowano baseny i fontanny, a placyki wokół
otaczano strzyżonym szpalerem drzew lub krzewów, na tle których
bieleją marmurowe posągi.

Zamknięcie dolnej części parku z gazonami i klombami kwiatowymi,
zwieńczone jest wielką Fontanną Neptuna, którą zdobią liczne rzeźby.

Ponad wznoszącym się tarasowo ogrodem, na wierzchołku
wzgórza, wznosi się Glorietta. Z oddali wydaje się taka lekka… 

…z bliska okazuje się dość masywna, jak na ażurową budowlę
ogrodową otwartą na krajobraz. Ciężaru dodaje jej  zwłaszcza
część środkowa zakończona attyką z orłem.

Glorietta wieńczy cały zespół pałacowo-parkowy
i roztacza się z niej wspaniały widok. 

Pałac, ogród i Glorietta tworzą nierozerwalną całość,
oddziałując na zmysły rozmachem, przestrzennością i skalą.

W Schönbrunnie gościło wielu słynnych ludzi, ale zwrócę uwagę na jednego
z nich – 13 października 1762 r. – przez Marią Teresą występował 6 – letni Mozart.
Po śmierci cesarzowej Schönbrunn ucichł na ponad pół wieku. Ożył powtórnie za
panowania Franciszka Józefa I, który w 1830 r. przyszedł tutaj na świat, po czym
przez 68 lat rządził Austrią i tu także zamknął oczy. Następca Franciszka Józefa –
Karol I podpisał 11 listopada 1918 r. akt abdykacji oznaczający zrzeczenie się
udziału w rządach, a tym samym koniec monarchii.

Opuszczamy Schönbrunn, aby zwiedzić jedno z najwspanialszych dzieł
architektury barokowej  w Wiedniu. Rezydencja cesarska Hofburg w odróżnieniu
od innych europejskich posiadłości monarszych, to integralna część miasta.
Przez środek kompleksu architektonicznego przebiega trakt komunikacyjny.
Hofburg ma dość skomplikowany plan – składa się z kilku wewnętrznych
dziedzińców i placów otoczonych zabudową oraz kilku placów
otwartych z jednej lub dwóch stron.

Niejednorodny charakter rezydencji Habsburgów wynika z faktu, że
żaden z mieszkających tu władców, nie zajmował komnat swojego
poprzednika, więc wciąż dobudowywano nowe apartamenty.
Obecnie na terenie kompleksu znajdują się liczne muzea,
Hiszpańska Szkoła Jeździectwa, a także Biblioteka Narodowa
(poniżej) z największym księgozbiorem Austrii.

Z surowym, reprezentacyjnym gmachem biblioteki dobrze harmonizuje
stojący na środku Josefsplatz posąg konny cesarza Józefa II na prostym,
pozbawionym zbędnych ozdób postumencie.

Inny okazały pomnik poświęcony został cesarzowi Franciszkowi I.
Dzieło to wyznacza środek placu In der Burg i tworzy jego wyraźny akcent.

W apartamentach Franciszka Józefa i cesarzowej Elżbiety Bawarskiej
mieści się obecnie muzeum Sisi. W środkowym oknie z balkonem
widoczny jest przyciemniony zarys jej sylwetki.

Poniżej jedna z najpiękniejszych i okazałych bram, jakie mijałam - Michaelertor.
Ma formę łuku a po obu jej stronach umieszczono posągi Herkulesa,
ozdabia ją ażurowa krata, liczne reliefy a wieńczy kopuła.

Nieopodal bramy XIX – wieczna fontanna przyścienna
będąca alegorią Panowania nad lądem.

Hofburg to wciąż miejsce związane z władzą. Pełni i dzisiaj funkcje
rezydencji prezydenta Austrii. W salach Hofburga mają miejsce kongresy,
spotkania polityczne, imprezy kulturalne. Chętnie wynajmuje się je firmom
i instytucjom. W dawnej cesarskiej rezydencji pracuje kilka tysięcy osób.

W moim odczuciu, Wiedeń doskonale łączy w sobie niezwykłe
piękno nowoczesnej zachodniej metropolii z duchem historii dawnego
imperium Habsburgów. Dla zwiedzających ma wiele do zaoferowania.
Dlatego nie jestem w stanie pomieścić w jednym poście tego, co
zobaczyłam i co chciałabym zachować w pamięci…

Najcieplejsze pozdrowienia.

Anita