Moje pasje w obiektywie

  Wraz z nadejściem wiosny przyroda nieśmiało budzi się z zimowego snu, dlatego stęskniona za barwnymi kwiatami, którymi hojnie obdarza nas ta przepiękna pora roku, zapraszam do Storczykarni . Wchodzi ona w skład zespołu parkowego Zamku w Łańcucie. Zgromadzono w niej około 800 gatunków storczyków i ponad 3 tysiące sztuk. Jest to jedyna w Polsce i jedna z nielicznych na świecie kolekcja poświęcona wyłącznie tym kwiatom. Stanowi specyficzną formę ogrodu użytkowego, pełniącego zarazem funkcję wystawienniczą, edukacyjną i badawczą. W Storczykarni wyodrębniono część ekspozycyjną, w której prezentowane są najefektowniejsze rośliny będące w okresie kwitnienia, zaplecze podzielone na trzy strefy klimatyczne oraz część centralną z kawiarnią letnią otoczoną podświetlaną „fosą” z rybkami. Storczykarnia wyposażona jest w nowoczesne urządzenia, które utrzymują optymalne warunki uprawy dla tak wymagających roślin. Ze specjalnej instalacji wydobywają się obłoki pary wodnej zapewniające

  Wreszcie nadeszła! Wiosna – najpiękniejszy czas w przyrodzie! Wokół słychać ożywiony ptasi śpiew. Coraz cieplejsze promienie słońca dodają energii i pobudzają do życia. Dni są dłuższe, a nasza wierzchnia odzież lżejsza. I choć potrafi być pogodowo szalona – zmienna i kapryśna, wszystko to potrzebne jest roślinom, budzącym się do życia z zimowego letargu. Kocham naturę i podziwiam jej moc odradzania się. To wiosną obserwujemy największe przemiany w przyrodzie. Smutne i nagie gałęzie drzew wypuszczają z pąków młode, pełne soczystej zieleni listki a te, które owocują obsypują się niezliczoną ilością kwiatów. I tylko czekać jak ukwiecą się łąki a domowe ogródki wypełnią kolorem. To nie kwiaty jednak zdobić będą wiosenny post, lecz drzewa – najzwyklejsze topole. Mijamy je podczas spacerów z Luną. Nie sposób przejść obok nich obojętnie, dlatego są wdzięcznym obiektem moich obserwacji i fotograficznej fascynacji. Poniższa topola jest jedną z czterech rosnących na nadsańs

  źródło Od zarania dziejów po dzień dzisiejszy sposób postrzegania kobiety opisywano w literaturze i przedstawiano w sztuce. Kanon piękna ewoluował w zależności od panującej epoki, a każda posiadała swój własny ideał. Na przestrzeni wieków ciało kobiety podlegało często restrykcyjnej dyscyplinie. Warto wspomnieć, że niezwykle ważny jest również kontekst kulturowy. O ile w krajach zachodnich istnieje zbliżony kanon kobiecego piękna, o tyle w innych kulturach nie można wskazać jedynego, pożądanego wzorca. Niektóre z praktyk budzą skrajne emocje. Jedną z najokrutniejszych stosowali Chińczycy krępując dziewczynkom bandażami stopy, by były jak najmniejsze. Łamiąc w ten sposób kości i powodując nieopisany ból w wyniku powstałych ran. A wszystko po to, by zapewnić im dobre zamążpójście i dostatnie życie a jednocześnie sprostać fantazjom mężczyzn związanym z seksualnym i estetycznym uwielbieniem małych stóp… źródło źródło Z kolei w Japonii kobieta niezależnie od swego wieku powinna