TATRY – Łomnica do zdobycia.

Wędrówki po Tatrach Słowackich.

Wśród wszystkich tatrzańskich kolosów, Łomnica jest jednym
z najsłynniejszych. To drugi po Gerlachu – najwyższy szczyt
po słowackiej stronie Tatr Wysokich.

Na Łomnicę nie prowadzą żadne szlaki turystyczne.
Na szczyt można wejść jedynie z przewodnikiem
wysokogórskim posiadającym odpowiednie uprawnienia. 

Alternatywą dla takich ceprów jak my, był wjazd koleją linową.
Naszą przygodę rozpoczęliśmy w Tatrzańskiej Łomnicy.
Poniżej rzeczywista odległość od kas z biletami do szczytu Łomnicy.

Swój początek ma tu kolej gondolowa do Skalnatego Plesa.  

Długość dolnego odcinka, jaki pokonamy to ok. 4000 m.

Skalnate Pleso otwiera nam piękny widok na dolinę oraz majestatyczną Łomnicę.

Dla najmłodszych przewidziano atrakcję w postaci placu zabaw.

Skalnate Pleso to także stacja początkowa
wyciągu krzesełkowego na Łomnicką Przełęcz (w tle).

Warto przespacerować się wokół Łomnickiego Stawu – 
malowniczego górskiego jeziora polodowcowego.

Poniżej obserwatorium nad Łomnickim Stawem.

Okrążając staw i stojąc tyłem do Łomnicy, widzimy od prawej:

stację końcową kolei gondolowej, następnie hotel, a w nim m.in.
bufet i restauracja oraz górną stację kolejki kabinowej na szczyt Łomnicy.

Na górnym odcinku Skalnate Pleso - Łomnica wagonik kolejki pokonuje
odległość 1867 m i wysokość 855 m, bez żadnej podpory. Liczba turystów
mogących wjechać na Łomnicę jest ograniczona, podobnie jak czas
przebywania na szczycie (ok. 50 minut), ponieważ kursuje
tylko jeden wagonik, który pomieścić może 15 osób.

Dla nas Łomnica była okazją do aklimatyzacji, aby organizmy stopniowo
i powoli przyzwyczaiły się do niesprzyjających warunków panujących 

na dużych wysokościach. Tym bardziej, że w planach mieliśmy
3 dni intensywnych i długich tatrzańskich wędrówek.

Grań szczytowa Łomnicy, dostępna dla turystów, zabezpieczona jest
specjalnymi podestami otoczonymi stalową balustradą.

W górnej stacji kolei linowej funkcjonuje Instytut Hydrometeorologiczny,
obserwatorium astronomiczne oraz telewizyjna stacja przekaźnikowa.

Z Łomnicy roztacza się wielowymiarowa i budząca podziw panorama tatrzańskich
szczytów, a poniżej Dolina Pięciu Stawów Spiskich. Jest ona podcięta
klasycznym progiem lodowcowym zwanym Złotymi Spadami.
Ze stromej płyty skalnej, spływa wodospad Złota Siklawa.
Przez Dolinę prowadzą szlaki na Lodową Przełęcz
i Czerwoną Ławkę.



W Dolinie Pięciu Stawów Spiskich znajduje się Schronisko Téryego, zwane Terinką.
Jest najwyżej położonym, całorocznym schroniskiem w Tatrach.

Ze względu na swe piękno Łomnica od dawna była inspiracją dla malarzy i poetów.

Słowacki znawca Tatr Ivan Bohuš w taki sposób wychwalał
rozległą panoramę ze szczytu Łomnicy:

„Około trzystu wyraźniejszych szczytów i turni wystercza z grzbietów
tatrzańskich, a gdy się na nie patrzy z drugiego co do wysokości wierzchołka
całego pasma – wyglądają jak fale wzburzone
wiatrem i nawałnicą.”

Skoro o nawałnicy mowa, to pogoda tego dnia była trudna do opisania, jakaś
nierealna. Gdy wsiadaliśmy do kolejki było upalnie, pogodnie i wiał wiatr.
Po kilkunastu minutach, stojąc na wysokości 2634 m n.p.m., nie dało się
odczuć nawet najmniejszego podmuchu wiatru, a niebo wokół
coraz groźniej pokrywały sine i gęste chmury. 

Warunki pogodowe w górach bywają tak nieprzewidywalne.
Dodam tylko, że gdy zjeżdżaliśmy ze szczytu,
niebo wypogodziło się, wyszło słońce,
delikatnie wiał wiatr.

Tak trafnie polski poeta Władysław Ludwik Anczyc opisał uczucie,
jakie mi towarzyszyło na szczycie Łomnicy.

(…)

Gerlach, Łomnica i Lodowy
Nad białe morze chmur
Podnoszą swoje dumne głowy:
Króle tatrzańskich gór.

Uczucie wzniosłe, niepojęte
W piersi nie mieści się.
i jakieś tchnienie wonne, święte
W niebiosa serce rwie.

Oddalonemu od trosk ziemi
Zda się, że niebios próg,
Że stanął między wybranemi,
Że tu zamieszkał Bóg.

Nawet, jeśli nie doświadczycie takich jak ja, uniesień na szczycie –
boskie widoki gwarantowane !!!

Pozdrawiamy i do zobaczenia podczas kolejnej górskiej wędrówki.

PS – Post powstał z powodu tęsknoty za górami,
a tymczasem zmykam na tygodniowy urlop nad morzem.

Prawda jest taka, że kocham i góry i morze…
dlatego czuję się szczęśliwa, że mogę bywać i tu i tam,
realizując własne, podróżnicze pasje, czego i Wam życzę…

Anita