Moje pasje w obiektywie

  Razem z wiosną nastał okres porządków w ogrodzie – grabienie, czyszczenie, przycinanie oraz usuwanie zimowych okryć z hortensji ogrodowych. Bo choć wczesną wiosną pogoda jest mocno nieprzewidywalna, a młode pąki kwiatowe wrażliwe na przemarzanie, to tak letnich temperatur początkiem kwietnia, nie pamiętam dotąd. W efekcie wegetacja roślin przyspieszyła o jakiś miesiąc, więc i z pracami pielęgnacyjnymi takimi jak nawożenie, trzeba było też mocno przyspieszyć. Pierwszym i absolutnie najpiękniejszym zwiastunem tej wyjątkowej pory roku, jest w moim ogrodzie magnolia Soulangeana . Jest krzyżówką magnolii purpurowej i nagiej, wyhodowanej w 1920 r. przez szkółkarza Soulange'a pod Paryżem.   Cały krzew zanim wypuści liście, okrywa się ogromną ilością kwiatów. Wtedy wygląda naprawdę zjawiskowo zdobiąc smutny po zimie ogród.   Magnolia Susan to niewysoki krzew o zwartym, regularnym pokroju. Zupełnie innej urody, niż ta prezentowana wyżej. Jest mieszańcem magnolii purp...

  i słowo raj nie jest tu na wyrost. Widziałam już parę ogrodów w swym życiu, w tym botanicznych, czy osławionych - angielskich, ale z taką ilością kolekcji oraz fascynujących odmian różnorodnych roślin, nigdy dotąd się nie spotkałam. Dlatego post ten dedykuję pasjonatom ogrodów, bo kto był osobiście, wie o czym mówię, zaś tych, którzy dotąd nie dotarli do położonych w województwie dolnośląskim Wojsławic, postaram się poniższą fotorelacją zaprosić w to magiczne miejsce. I jeszcze jedna uwaga… wiecie, że pasjonuję się fotografowaniem, a gdy jedna pasja spotyka się z drugą, którą jest miłość do kwiatów oraz ogrodów, to efekt może być tylko jeden… olbrzymia ilość zdjęć, dlatego pamiętajcie… ostrzegałam ;-)) Na wstępie kilka ważnych słów o tym, jak powstawało miejsce, które jest jednym z największych oraz najbardziej zróżnicowanych arboretów w Polsce. Dla istnienia tego obiektu kluczowy był 1880 r. Właścicielem 150-hektarowego gospodarstwa w Wojsławicach został śląski ziemi...