DIY – kącik ogrodnika...

czyli wygodne miejsce do pracy pod chmurką.

Pielęgnacja ogrodu to bardzo przyjemne zajęcie, bo relaksuje i wycisza.
Wiosną jest to dla mnie również fantastyczna gimnastyka na świeżym powietrzu.
To czas, gdy dosłownie padam na kolana przed niektórymi roślinami (różaneczniki,
 magnolie, hortensje, róże), by je odżywić odpowiednimi nawozami. Dzięki temu
 zdrowo i bujnie kwitną. Niezależnie od stałych nasadzeń, co roku przygotowuję
barwne kompozycje w donicach i różnych pojemnikach. Taka samozwańcza
 ogrodniczka potrzebuje jednak wygodnego miejsca do pracy (a nie jak
dotychczas na trawie, na kolanach). To jedna – praktyczna strona
projektu, druga to wyobrażenie, jak klimatycznie można
takie miejsce urządzić. Kącik ogrodnika to wizja,
która spełnia wszystkie moje oczekiwania.

W dzisiejszym technicznym poście opowiem Wam, jak powstawał.
Uznałam, że kamienny mur sąsiada będzie idealnym tłem i jednocześnie ścianą
 domykającą projekt. Jest to narożne, nasłonecznione miejsce bez przeciągów oraz
ciekawą perspektywą na ogród. To także niskobudżetowy projekt, ponieważ kostkę
 brukową mieliśmy na stanie, a drewno jak zwykle pochodzi z odzysku. Poniesione
 wydatki to cement, impregnat i farba do drewna oraz przezroczysta płyta PVC.

To kolejny nasz wspólny projekt, który bez technicznego wsparcia męża,
pozostałby jedynie niespełnioną wizją. Po nabazgraniu przeze mnie pomysłu na
 kartce, mogliśmy ustalić ostateczny kształt. Na wymiar kącika największy wpływ
miał gotowy arkusz przezroczystej płyty na dach. Zdecydowałam, że dla moich
 potrzeb wystarczy jeden taki arkusz, by deszcz nie zalewał stołu roboczego
(najważniejszego elementu wyposażenia). Wszak to właśnie tylko kącik.

 Mogliśmy przystąpić do prac. Łopata wbita,
więc siłą męskich rąk usunięta została darń.

 Kluczowy etap realizacji, to obsadzenie 2 słupów – filarów całej konstrukcji.
Pomogłam w przygotowaniu zaprawy (cement, piasek, woda), ale poziomica
to ulubione narzędzie męża, więc o piony i poziomy nie musiałam się martwić.
Te poprzeczki są przykręcone tymczasowo dla podtrzymania konstrukcji.

Po zastygnięciu zaprawy, słupy były stabilnie obsadzone. Teraz mogliśmy
powrócić do robót ziemnych i układania kostki. Myślę, że równie skutecznym
rozwiązaniem (przed zarastaniem trawą) byłoby usypanie podłoża drobnymi
kamykami albo użycie powszechnie znanych ze swych uniwersalnych
zastosowań – drewnianych palet lub czegokolwiek innego,
co wyobraźnia i inwencja twórcza podpowiada.

Jako że miałam na podorędziu „złotą rączkę” oraz zapas kostki,
nie zawahałam się ich użyć. Na przygotowane podłoże,
mąż wysypywał cement wymieszany z piaskiem.

Tą suchą zaprawę (bez wody) wyrównywał przy użyciu…
oczywiście, że poziomicy, aby kostka była równo położona.
To był najbardziej pracochłonny etap w realizacji kącika.

Dzień się kończył i Luna nawoływała nas do domu…

 dlatego przed zapadnięciem zmierzchu, ułożoną kostkę polaliśmy
wodą, co zapewniło jej trwałe związanie z warstwą suchej zaprawy.

Następnego dnia kontynuowaliśmy prace.
Pozostał do wykończenia mini ogródek, w którym będą
rosły dwa powojniki i ozdobna trawa. Aby te pojedyncze
kostki nie porozłaziły się na boki ułożyliśmy je
na warstwie mokrej zaprawy.

Mokra i brudna  robota zakończona, więc mogliśmy zabrać się za budowę
drewnianej konstrukcji pod przezroczyste zadaszenie. Jedna belka została wsparta
na drewnianych słupach, a gruba deska przymocowana do muru. Po przykręceniu
pięciu poprzecznych listewek konstrukcja dachowa była gotowa.

W budowę kącika zaangażowała się cała rodzina, bo syn zabezpieczył
 drewno impregnatem przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi.

Po wyschnięciu pokryłam konstrukcję dwiema warstwami farby matowej 

w kolorze dąb bielony. Zależało mi, aby widoczne było usłojenie drewna.

Na zakończenie projektu mąż przykręcił przezroczysty arkusz.
Kącik celowo zaplanowany został tak, aby na daszku uzyskać spadek,
dzięki czemu cenna dla roślin deszczówka spływa prosto do balii.

Niebawem zaprezentuję Wam urządzony kącik, bo oprócz
praktycznej części projektu zadbam oczywiście, by był
funkcjonalny oraz, by wystrojem cieszył oko. 

Pozdrawiam twórczo.

Anita