Post powitalny


Tłusty czwartek

Witam serdecznie na moim blogu w najsłodszy dzień w roku.

 

Jako wielbicielka  słodyczy uznałam, że tłusty czwartek to wprost idealny moment na inaugurację
w blogosferze. Dlatego w ten symboliczny sposób zapraszam na pyszne pączki, faworki i inne smakołyki.

 

To dzień, w którym pochłonięte kalorie nie mają znaczenia, bo w kwestii słodkości moja słaba silna wola zdecydowanie góruje nad rozsądkiem.

 

W nadziei na miło spędzony czas na moim blogu (o ile tematyka zamieszczanych postów
okaże się interesująca nie tylko dla mnie) szczególnie ciepłe pozdrowienia kieruję do
wszystkich przyszłych czytelników.

Pozdrawiam słodko. Anita 

 


Kategorie

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Słodycz na Dzień Kobiet… zapraszam na sernik dubajski ;-)

Obraz
  Jak najlepiej uczcić święto, które wypada 8 marca? Odpowiedź każdego łasucha: koniecznie na słodko! I choć najpiękniejszą ozdobą Dnia Kobiet są dla mnie kwiaty, to wszystkim, także tym obdarowującym, sporo radości sprawi jakiś kuszący wypiek. Uznałam więc, że 8 marca to idealny moment na wypróbowanie sernika dubajskiego. Zauważyłam wokół jakieś szaleństwo na punkcie czekolady dubajskiej. Nie wiem, nie znam, nie próbowałam, bo im bardziej nachalnie jakiś produkt jest reklamowany, tym większy mój opór budzi, taką już mam – dość przekorną naturę ;-)) Gdy jednak pewnego razu natknęłam się w internecie na przepis i krótki filmik, jak upiec sernik dubajski, nie sposób było nie ulec pokusie tego nieoczywistego smaku. I tu może Was zaskoczę, ale jako miłośniczka słodkości… nie lubię serników. Natomiast począwszy od męża, poprzez syna oraz rodziców – oni wszyscy serniki wielbią, więc ten wypiek to ukłon w ich stronę, a ja… będę delektować się tym, co wykłada się na s...
Czytaj więcej

Wiosna już puka do drzwi ;-))

Obraz
  Już jest… najpiękniejsza z pór roku, która przywraca naturze wszystkie odcienie zieleni oraz całą paletę barw, czyli to za czym tęsknię najbardziej! Zanim jednak świat wokół się zazieleni, a kwiaty zakwitną, uwiłam radosny wianek, który wita mnie przy drzwiach domu. I choć najbardziej cenię sobie żywe elementy wianków i stroików, to czasem trzeba iść na kompromisy. O tej porze roku jedynym sensownym rozwiązaniem jest użycie kwiatów z materiału. Zaszalałam więc z kolorami na dowód tego, jak bardzo mi ich brakuje po niemal półrocznej szarzyźnie w krajobrazie. Jedyne żywe elementy wianka to symbol wiosny - bazie i delikatna gipsówka. W ogrodzie obserwuję powolne przebudzenie. Na razie nic w nim spektakularnego, bo nie mam wczesnowiosennych roślin cebulowych, które jako pierwsze czarują kolorami. Pękają pąki na magnolii a wolałabym, aby tak się nie spieszyła, gdyż nocne przymrozki (które na pewno jeszcze przyjdą) mogą „spalić,” czyli brzydko zbrązowić jej piękne kwiat...
Czytaj więcej

Przedwiośnie w domowych wnętrzach.

Obraz
  Muszę przyznać, że w okresie późnej jesieni, niby-zimy i wczesnej wiosny przyroda prezentuje się wyjątkowo… smutno. Nawet przejażdżki rowerem, czy długie spacery z Luną nie budzą we mnie większej energii, bo ogołocone z liści drzewa i krzewy oraz suche, brązowe rżysko na łąkach i miejskich trawnikach wygląda dołująco. Cóż… tak już mam, że do pełni szczęścia potrzebuję jak najwięcej słońca, kwiatów oraz całej palety zieleni, jaką hojnie obdarza nas natura w pozostałych miesiącach roku. Dlatego, nie wyobrażam sobie domowych wnętrz… bez roślin! Wszelkie wolne miejsca na parapetach, półkach, szafkach i stolikach zajmują u mnie kwiaty. W przeróżnych wariatach, odmianach, z ulubionymi storczykami na czele. Te potrafią bowiem kwitnąć naprzemiennie niemal przez cały rok, tzn. nawet, gdy jeden przekwitnie i przejdzie w stan spoczynku, zawsze kwitnie jakiś inny, zatem mam ich trochę i zawsze cieszę, gdy zostanę obdarowana kolejnymi. Kolorystyka wyraża moje preferencje, bo bia...
Czytaj więcej

Rezerwat Czartowe Pole… tam, gdzie jeno czarci hasali!

Obraz
  Stąd według legendy wzięła się nazwa rezerwatu, a dzikość tej okolicy pozwala uwierzyć w ludowe bajania o leżącej na tym terenie polanie dość często zatapianej przez wody Sopotu. Z powodu ciągłych powodzi okoliczna ludność uznała miejsce za przeklęte i zamieszkane przez czarty. Dlatego rezerwat wydał mi się intrygujący i wart poznania ;-)) Rezerwat swoim zasięgiem obejmuje jednak nie tylko wspomnianą polanę, ale przede wszystkim kilkunastokilometrowy odcinek malowniczo ukształtowanej doliny rzeki Sopot wraz z kaskadami wodospadów, które układają się w nieregularne formy tworząc miejscami piaszczyste wysepki. Dzięki dużemu spadkowi koryta oraz licznym progom rzeka nabiera charakteru bystrego, górskiego potoku. Do „Czartowego Pola” wytyczono znakowaną ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną w dwóch wariantach: górna poprowadzona przez bory sosnowe oraz dolna biegnąca przez olsy po południowej stronie rzeki Sopot. Ścieżkę wyposażono w schody, pomosty i poręcze, aby poruszani...
Czytaj więcej

Klejnoty Luwru – Dział Rzemiosła Artystycznego.

Obraz
  Paryski Luwr to najchętniej odwiedzane muzeum na świecie. W jego wnętrzach podziwiać można dzieła światowego dziedzictwa o największej sławie. W 2008 roku zbiory Luwru podzielono na 8 kategorii, każdej z nich przypada odrębny dział. Drogocenne skarby znajdziemy w Dziale Rzemiosła Artystycznego. Te wspaniałe zbiory zawierające kolekcję od wieków średnich do XIX stulecia prezentowane są na I piętrze Luwru, w Galerii Apollina. Wyeksponowana w gablotach kolekcja klejnotów z Korony Francuskiej wywarła na mnie oszałamiające wrażenie, w szczególności złożona z 2634 diamentów osadzonych na pozłacanym srebrze, broszka Cesarzowej Eugenii. Spośród klejnotów koronnych Francji, które nosiła Cesarzowa Eugenia, tylko nieliczne uniknęły katastrofalnej w skutkach licytacji zorganizowanej przez Republikę w 1887 roku. Wystawione w Galerii Apollina stanowią świadectwo przepychu a także wirtuozerii jubilerów Drugiego Cesarstwa, jak ta diamentowa „broszka relikwiarzowa.” Kolejna br...
Czytaj więcej

Dynie Baby Boo z mojego warzywnika…

Obraz
czyli jak wyhodowałam te dekoracyjne ślicznotki. Kalendarzowa jesień stała się faktem, dlatego witam ją najpiękniejszymi dyniami. Dekoracyjna odmiana Baby Boo już od dawna niezmiennie budzi mój zachwyt. Jej niewielki rozmiar i subtelny kolor w odcieniu śmietankowej bieli sprawia, że jest idealną bazą do jesiennych dekoracji. Gdyby nie jeden malutki problem… otóż u mnie na prowincji jest niemal niedostępna :-( Po tym, jak ubiegłej jesieni upolowałam te cudne dyńki w stylowej kwiaciarni (po 10 zł./szt.!!!) uznałam, że taka cena to przesada, ale zarazem był to jedyny sposób na pozyskanie nasion (których nawet w internecie nie znalazłam) i posadzenie dyni Baby Boo we własnym ogródku. Pomimo braku doświadczenia w uprawie warzyw dyniowatych, postanowiłam spróbować tym bardziej, że w planach mieliśmy wówczas budowę warzywnika. Gdy zgłębiłam temat okazało się, że siew dyni jest dość prosty, więc słowo się rzekło... Zimą (nie bez żalu) pocięłam malutkie Baby Boo i pozyskałam nasio...
Czytaj więcej

Roztoczański Park Narodowy.

Obraz
W poprzednim poście prezentowałam rezerwat w otulinie Roztoczańskiego  Parku Narodowego, dlatego nie odjeżdżając zbyt daleko, chcę pozostać w tych okolicach i zachwycić Was przyrodą wspomnianego Parku. Niezwykły krajobraz położonego w centrum Roztocza – Roztoczańskiego Parku Narodowego, należy do najcenniejszych w skali Polski, a nawet Europy! Jest to wynikiem zarówno wysokiego stopnia naturalności krajobrazów w Parku, jak i otaczających go rezerwatów, a także harmonijnych układów rolniczo-leśnych i łąkowych stworzonych przez minione stulecia w wyniku działalności człowieka. Jednym ze skarbów przyrody Roztocza i Parku jest konik polski! W XVII wieku Zamoyscy – właściciele ziemscy założyli zwierzyniec – otoczony parkanem obszar, w którym żyły dzikie zwierzęta występujące również w stanie wolnym na tych terenach. Do tegoż zwierzyńca pod koniec XVIII wieku wpuszczono dzikie konie – tarpany. Po kilkudziesięciu latach rozmnożyły się na tyle, że je odłowiono i oddano okolicz...
Czytaj więcej

TATRY – Z Kasprowego na Giewont zimą

Obraz
Tatry zimą Kocham Tatry na tyle mocno, że nawet zimą (której szczerze bardzo nie lubię) wymyślam możliwy do osiągnięcia cel, zakładam raki, biorę plecak, czekan i w góry. Mam o tyle fajnie, że mój mąż jest wspaniałym kompanem do górskich wędrówek o każdej porze roku.  Mam też pewną zasadę, której przestrzegam wybierając się na tatrzańskie szlaki. Tylko przy stabilnej, najlepiej słonecznej pogodzie wyruszam w Tatry. Mam do nich dużą pokorę i uważam, że podczas mgieł, deszczu i spowite chmurami są bardzo niegościnne i niebezpieczne. Ta wyprawa była wyjątkowo udana, bo przez cały weekend niebo było bezchmurne. Na Kasprowy wjechaliśmy kolejką, bo czekała nas około 12 km trasa, którą chcieliśmy zrealizować przed zapadnięciem zmroku. Powyższe zdjęcie oddaje odległość, jaką mieliśmy do pokonania, by wejść na Giewont. Ruszyliśmy przetartym szlakiem w kierunku Kopy Kondrackiej, ale po drodze musieliśmy uważać na pułapki ...
Czytaj więcej

Kanon kobiecego piękna – każda epoka ma swój własny…

Obraz
  źródło Od zarania dziejów po dzień dzisiejszy sposób postrzegania kobiety opisywano w literaturze i przedstawiano w sztuce. Kanon piękna ewoluował w zależności od panującej epoki, a każda posiadała swój własny ideał. Na przestrzeni wieków ciało kobiety podlegało często restrykcyjnej dyscyplinie. Warto wspomnieć, że niezwykle ważny jest również kontekst kulturowy. O ile w krajach zachodnich istnieje zbliżony kanon kobiecego piękna, o tyle w innych kulturach nie można wskazać jedynego, pożądanego wzorca. Niektóre z praktyk budzą skrajne emocje. Jedną z najokrutniejszych stosowali Chińczycy krępując dziewczynkom bandażami stopy, by były jak najmniejsze. Łamiąc w ten sposób kości i powodując nieopisany ból w wyniku powstałych ran. A wszystko po to, by zapewnić im dobre zamążpójście i dostatnie życie a jednocześnie sprostać fantazjom mężczyzn związanym z seksualnym i estetycznym uwielbieniem małych stóp… źródło źródło Z kolei w Japonii kobieta niezależnie od swego wieku powi...
Czytaj więcej

Życzenia nadziei, wiary i miłości w epidemii bezsilności…

Obraz
  „Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.” Św. Jan Paweł II – 1983r. Wypowiedziane kiedyś słowa… jakże ważne i aktualne dzisiaj. Dlatego oprócz niegasnącej nadziei, życzę Wam Kochani na ten świąteczny czas: Niewzruszonej wiary, która pomaga pokonywać codzienne zniechęcenie, przeciwności i lęk, Nieskończonej miłości i życzliwości tak potrzebnej nam wszystkim, Jak najwięcej zdrowia, spokoju, ciepła rodzinnego, zrozumienia i dobra wszelkiego! Wiosenne święto życia celebruję harmonią i prostotą. Przygotowałam świąteczną aranżację w mojej ulubionej stylistyce, czyli w duchu retro i vintage, podobnie jak przed dwoma laty . Chcę, by przedmioty z duszą, mogły „żyć” nadal, dlatego z takim zamiłowaniem wykorzystuję je w przeróżnych dekoracjach.   W tej świątecznej aranżacji dominują jajka jako symbol odrodzenia. W zaproponowanej przeze mnie wersji są to autorskie, postarzane pisanki.   Zapewne wiecie już, że jeśli ni...
Czytaj więcej