TATRY - Szpiglasowa Przełęcz i Szpiglasowy Wierch

Tatrzański klasyk

Zakończyłam w tym sezonie spotkania z zimowymi Tatrami, ale na wędrówki
po ukochanych graniach w warunkach letnich, muszę jeszcze trochę poczekać.
Dlatego, aby poskromić tęsknotę pozostało mi jedynie przywołać wspomnienia
z całodniowej wycieczki w otoczeniu fenomenalnych krajobrazów z sierpnia 2018 r.

Z Morskiego Oka do Doliny Pięciu Stawów Polskich przez jeden
z najpiękniejszych szlaków po polskiej stronie Tatr.

Polecam tę wprawę ze względu na jej różnorodność: łagodny trawers
zbocza, zdobycie dwutysięcznika, wysokogórski krajobraz, przejście przez
 przełęcz, kontakt z łańcuchami, liczne stawy mijane po drodze, wodospad
oraz dwa schroniska, w których możemy zadbać o potrzeby ciała
i regenerację w postaci ciepłego posiłku.

Wędrówkę rozpoczynamy wczesnym rankiem z uwagi na dystans, jaki mamy do pokonania. 

Po dotarciu z Palenicy do Morskiego Oka otwiera się sceneria skalna, która nieustannie
budzi we mnie zachwyt: Mnich, Cubryna, Mięguszowieckie Szczyty i wreszcie Rysy…

 Żółty szlak na Szpiglasową Przełęcz odbija od asfaltowej drogi i pnie się  wygodną,
kamienną ścieżką pogardliwie zwaną ceprostradą, która prowadzi nas wśród
świerków, kosodrzewin, brzóz, jarzębin i traw.

Następnie ścieżka przechodzi w trawers zboczem
a liczne strumyki przecinają nam szlak.

Gdy nabieramy wysokości, zieleni jest już coraz mniej a towarzyszy nam wyłącznie pasmo
kosodrzewin i traw. Zbliżamy się do Mnicha, który z bliska nie wygląda tak majestatycznie
i imponująco w porównaniu z jego sylwetką widzianą spod schroniska. Na Mnicha nie wiodą
szlaki turystyczne, ale poprowadzono na ten szczyt wiele dróg wspinaczkowych.

Teraz warto się odwrócić, bo za naszymi plecami pozostaje
Morskie Oko i Czarny Staw w kotle pod Rysami.

Przed nami skalne pustkowie, czyli Dolinka za Mnichem, a w niej wysychające latem
Stawki Staszica - Wyżni i Niżni. Są to stawy okresowe, zasilane wodami topniejących śniegów.
W głębi widoczna wąska przełęcz - Wrota Chałubińskiego, na które prowadzą strome zakosy.

Tymczasem naszym celem jest…

Przed dotarciem do przełęczy mijamy na szlaku kolebę skalną.
To idealny schron przed nagłym załamaniem pogody. Ta koleba jest
w wersji dwuizbowej. Jedna izba dla turysty szczupłego, druga dla niskiego.

Dalsza wędrówka wygodną, długą i krętą ścieżką doprowadza nas 

do Szpiglasowej  Przełęczy - 2110m n.p.m.

Po krótkim odpoczynku, wędrujemy na Szpiglasa.

Te malutkie ludziki (zdjęcie poniżej) widoczne na tle nieba, to zdobywcy Szpiglasowego Wierchu - 2172m n. p. m. Zdecydowanie warto pokonać ten dodatkowy odcinek na szczyt (ok. 15 minut).

Urokliwa, rozległa panorama ze Szpiglasowego Wierchu na Dolinę Koprową
i Niżny Ciemnosmreczyński Staw po słowackiej stronie.

Jednak najpiękniejszym jest dla mnie widok ze Szpiglasowej Przełęczy w kierunku
Doliny Pięciu Stawów Polskich i całą grań Orlej Perci jak na dłoni…

Żal schodzić z przełęczy, ale przed nami wciąż spory odcinek do pokonania.
Rzut okiem na szlak wiodący zakosami do Pięciu Stawów.

Zejście od początku ułatwia odcinek ubezpieczony łańcuchami,
które prowadzą trawersem wzdłuż ściany, a potem przecinają skalną płytę.

Gdy kończą się łańcuchy warto zachować ostrożność, ze względu na zniszczenie
fragmentu szlaku, który przechodzi w swej dalszej części w kamienny chodnik.
Tu wreszcie mogliśmy szybciej ruszyć w dół.

Wielki Staw Polski z tej perspektywy wygląda imponująco 
a daleko w tle, pośrodku ledwo widoczne schronisko.

Ostatnie spojrzenie w kierunku Szpiglasowej Przełęczy…

… i obieramy kurs na schronisko.

Chodził lisek koło drogi… a konkretnie kręcił się w pobliżu schroniska w Piątce,
po czym czmychnął w kosówki. Trudno nie zgodzić się ze spostrzeżeniami
znawcy Tatr Władysława Cywińskiego, że „wszelkiego zwierza”
więcej jest w pobliżu schronisk i rejonach licznie odwiedzanych
przez turystów, niż w obszarach ochrony ścisłej…

Podsumowując - pętla, którą rozpoczynamy i kończymy na parkingu 

w Palenicy Białczańskiej, zgodnie z https://mapa-turystyczna.pl/tatry
liczy 24,6 km przy założeniu, że zdobywamy Szpiglasowy Wierch,
odwiedzamy dwa schroniska w Morskim Oku i Piątce oraz
wracamy zielonym szlakiem obok wodospadu Siklawa.

Wodospad jest wdzięcznym plenerem na sesje ślubne.
Tu akurat w promieniach zachodzącego słońca.

Nowożeńcom życzę szczęścia… 

a wracając do sedna - przejście całej trasy to prawie 10 godzin. Należy doliczyć
przerwy na posiłek i odpoczynek (lub tak jak w moim przypadku - na setki zdjęć).
 Subiektywnie rzecz ujmując, dużo łatwiejsza była dla mnie wyprawa w opisanym
kierunku. Wolałam łagodnie nabierać wysokości spacerową ceprostradą i schodzić
 w dół po stromym odcinku od Szpiglasowej Przełęczy do Piątki. Ponadto mogłam
 w ciszy  nacieszyć się otoczeniem Morskiego Oka, bo wczesnym rankiem nawet
latem było tam niewielu turystów. Tymczasem w trakcie wędrówki, spotkałam 
po drodze sporo osób, które przemierzały tę trasę w odwrotnym kierunku, tj.
od Piątki do Moka. Fajnie mieć wybór - dlatego każdy, kto planuje tę bardzo
długą wycieczkę, sam musi zdecydować, gdzie będzie ona miała swój
początek i czy woli się stromo wspinać, czy stromo schodzić w dół.

Niezależnie od tego, boskie widoki – gwarantowane !!! 

Do zobaczenia podczas kolejnej górskiej wędrówki.

Szczególnie ciepłe pozdrowienia przesyłam wszystkim górołazom.

Anita