Rezerwat "Imielty Ług" wiosną.

Leśny Kompleks Promocyjny - Lasy Janowskie


Wielkanocny spacer w miejsce, w którym lubię bywać…
Miejsce, które chętnie polecam, bo to cudowny kontakt z absolutnie
dziewiczą przyrodą. O każdej porze roku zachwyca inaczej. Rezerwat
położony jest na terenie Parku krajobrazowego „Lasy Janowskie”.


Wycieczkę rozpoczynamy przy drodze w Gwizdowie,
gdzie znajduje się mały parking oraz tablica informacyjna.
Należy cierpliwie wędrować leśną ścieżką, by dotrzeć do celu.


Rezerwat powstał w 1988 r. dla ochrony charakterystycznych dla
Puszczy Solskiej obszarów rozległych bagien i zarastających zbiorników
wodnych z rzadką i chronioną roślinnością będących ostoją ptactwa.


W centralnej części tego obszaru, w otoczeniu wzgórz wydmowych porośniętych
borami sosnowymi znajduje się stopniowo zarastający staw, zbudowany
w XIX w. przy wykorzystaniu naturalnego zagłębienia terenu.


Obecnie jest on podzielony groblą (na zdjęciu poniżej)…


…tworząc dwa zbiorniki o nazwach „Radełko”(po lewej) i „Imielty Ług” (po prawej).


Oba stawy przechodzą w torfowisko częściowo porośnięte borem bagiennym. 
Drewniany pomost w rezerwacie umożliwia nam wejście w głąb boru bagiennego.


Rezerwat jest miejscem życia wielu gatunków zwierząt, szczególnie ptaków. 
Miejsca lęgowe mają tu m.in.: żuraw, czapla siwa, bielik, bocian czarny.
Możemy zaobserwować kaczkę krzyżówkę, łyskę, głowienkę,
łabędzia, pyrkoza, bąka i wiele innych.


Odgłos żurawi – klangor dociera głównie z rewirów lęgowych, bo para żurawi
buduje gniazdo wśród bagien, z dala od wścibskich oczu spacerujących. Natomiast
czapla siwa gniazduje w koronach drzew, rzadziej w rozległych trzcinowiskach,
zazwyczaj w koloniach lęgowych. Bocian czarny swoje gniazda wznosi
w koronach rozłożystych drzew – dębów, sosen, buków.


W tym wiosennym poście najwięcej uwagi poświęciłam ptakom,
bo w najlepsze rozpoczął się sezon lęgowy a śpiew samców - ponieważ
to one głosem zabiegają o względy samic - pełni dwie zasadnicze funkcje:
reklamuje uroki osobnika oraz wyraża gotowość do obrony terytorium.
To wielka przyjemność wsłuchać się w ich ożywiony świergot.
Prawdziwe ptasie radio!


Walory rezerwatu postaram się przedstawić w odsłonie czterech pór roku 
(każdej z nich poświęcając odrębny post) i na innym aspekcie skupić uwagę.


Mam nadzieję, że udało mi się uchwycić w obiektywie piękno rezerwatu
wiosną i zachęcić do odwiedzenia tego dziewiczego zakątka.

 Pozdrawiam i życzę udanego tygodnia.
Anita

Kategorie

Komentarze

  1. Bogdan24 kwietnia 2019 18:12

    Lasy Janowskie i Puszcza Solska przypomniały mi harcerską młodość, obóz w Janowie i rajd na Porytowe Wzgórze. Dzięki Anita za piękne zdjęcia i ciekawy tekst, pozdrawiam Bogdan Miśkiewicz

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moje pasje w obiektywie24 kwietnia 2019 19:04

      Jeśli udało mi się przywołać miłe wspomnienia, to tym większa dla mnie radość.
      Pozdrawiam Cię serdecznie.

      Usuń
  2. Kasia Dudziak28 czerwca 2020 20:08

    Piękne miejsce, ostoja spokoju i budzącej się do życia przyrody. Kiedyś odwiedzę to miejsce osobiście.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moje pasje w obiektywie29 czerwca 2020 20:35

      Kasiu, jest dokładnie tak jak napisałaś! Tu naprawdę watro przyjechać, bo w okolicy jest wiele malowniczych stawów, a sceneria niczym na Mazurach. Dziko i pięknie...
      Serdecznie polecam i gorąco Cię pozdrawiam.

      Usuń
  3. JanekWarek31 sierpnia 2020 11:55

    Fajny tekst, polecam też dodać spis roślin i zwierząt jakie można tam spotkać - https://przygodyprzyrody.pl/imielty-lug-rezerwat-przyrody/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moje pasje w obiektywie31 sierpnia 2020 15:58

      Witam!
      Mam taki plan, by (tak, jak napisałam wyżej) pokazać walory tego rezerwatu w odsłonach
      czterech pór roku i skupić się wówczas na innych aspektach - w tym roślinach i zwierzętach.
      Zaglądnęłam z rewizytą i również spodobał mi się Twój opis wyprawy na Imielty Ług oraz formuła bloga, a za wspieranie organizacji zajmujących się ochroną przyrody - SZACUN !!!

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Życzenia nadziei, wiary i miłości w epidemii bezsilności…

Obraz
  „Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.” Św. Jan Paweł II – 1983r. Wypowiedziane kiedyś słowa… jakże ważne i aktualne dzisiaj. Dlatego oprócz niegasnącej nadziei, życzę Wam Kochani na ten świąteczny czas: Niewzruszonej wiary, która pomaga pokonywać codzienne zniechęcenie, przeciwności i lęk, Nieskończonej miłości i życzliwości tak potrzebnej nam wszystkim, Jak najwięcej zdrowia, spokoju, ciepła rodzinnego, zrozumienia i dobra wszelkiego! Wiosenne święto życia celebruję harmonią i prostotą. Przygotowałam świąteczną aranżację w mojej ulubionej stylistyce, czyli w duchu retro i vintage, podobnie jak przed dwoma laty . Chcę, by przedmioty z duszą, mogły „żyć” nadal, dlatego z takim zamiłowaniem wykorzystuję je w przeróżnych dekoracjach.   W tej świątecznej aranżacji dominują jajka jako symbol odrodzenia. W zaproponowanej przeze mnie wersji są to autorskie, postarzane pisanki.   Zapewne wiecie już, że jeśli nie posiadam ory
Czytaj więcej

Zrozum swoje choroby…

Obraz
  Chcesz wyzdrowieć? A czy jesteś gotowy na usunięcie przyczyn swojej choroby? Hipokrates Czytelniczo pozostaję w swej ulubionej tematyce. Sięgam po książki, które poszerzają moją świadomość, pozwalają zrozumieć więcej i tylko te – najbardziej wartościowe – przedstawiam tutaj. Może wiedza w nich zawarta przyda się komuś jeszcze? Nie będę dokonywała własnych interpretacji, posłużę się jedynie fragmentami, które przemówiły do mnie najmocniej. Patrick Obissier od ponad 40 lat zajmuje się terapiami holistycznymi, aby poznać prawdziwą rolę choroby w życiu człowieka i społeczeństwa. W swej książce napisanej w konwencji popularnonaukowej ten terapeuta i nauczyciel Dekodowania Biologicznego proponuje od nowa spojrzeć na choroby z perspektywy odwiecznych praw, które kierują żywymi istotami. Żywe istoty, zmuszone do ciągłego przystosowywania się, wypracowały na przestrzeni prawie czterech miliardów lat pewne strategie – fortele wojenne. Te strategie występują w trzech porząd
Czytaj więcej

Arboretum Wojsławice – raj dla miłośników ogrodów…

Obraz
  i słowo raj nie jest tu na wyrost. Widziałam już parę ogrodów w swym życiu, w tym botanicznych, czy osławionych - angielskich, ale z taką ilością kolekcji oraz fascynujących odmian różnorodnych roślin, nigdy dotąd się nie spotkałam. Dlatego post ten dedykuję pasjonatom ogrodów, bo kto był osobiście, wie o czym mówię, zaś tych, którzy dotąd nie dotarli do położonych w województwie dolnośląskim Wojsławic, postaram się poniższą fotorelacją zaprosić w to magiczne miejsce. I jeszcze jedna uwaga… wiecie, że pasjonuję się fotografowaniem, a gdy jedna pasja spotyka się z drugą, którą jest miłość do kwiatów oraz ogrodów, to efekt może być tylko jeden… olbrzymia ilość zdjęć, dlatego pamiętajcie… ostrzegałam ;-)) Na wstępie kilka ważnych słów o tym, jak powstawało miejsce, które jest jednym z największych oraz najbardziej zróżnicowanych arboretów w Polsce. Dla istnienia tego obiektu kluczowy był 1880 r. Właścicielem 150-hektarowego gospodarstwa w Wojsławicach został śląski ziemianin
Czytaj więcej

Nadchodzi czas Wielkanocy…

Obraz
  a z nim radość z odradzającego się życia, bo... Wielkanoc jest jak ludzka droga... Nikogo nie omijają Wielkie Piątki smutku Wielkie Soboty nadziei, Wielkie Niedziele radości... Wielkanoc jest jak nasze życie niekiedy pełne bólu, czasem zwątpienia, lecz jakże często niewypowiedzianego szczęścia. Wielkanoc jest pochwałą życia - tego rodzącego się do trwania,  wybaczania, spełniania marzeń i do miłości.   Życzę więc… by Zmartwychwstały Pan miłością napełnił nasze serca, utwierdził nadzieję na zwycięstwo dobra nad złem, życia nad śmiercią i miłości nad nienawiścią. Niech dobro, pokój oraz radość towarzyszą naszym działaniom a życzliwość i wrażliwość na innych nieustannie kształtują nasze życie. Blask Zmartwychwstania niech będzie widoczny w naszej codzienności… Anita
Czytaj więcej

NEAPOL - pod radosnym słońcem południa.

Obraz
Włoskie fascynacje.   Neapol wzbudza skrajne emocje. To tak jakby to miasto można było albo kochać, albo nienawidzić. Wiele różnych, często sprzecznych opinii słyszałam o Neapolu, dlatego cieszę się, że mogę mieć własny osąd na temat tego, co zobaczyłam, poczułam, doświadczyłam – okiem turysty oczywiście.  W podróżach interesuje mnie prawdziwe oblicze miejsc, które odwiedzam. Z pewnym jednak zastrzeżeniem. Moją wewnętrzną potrzebą jest odkrywanie tego, co najlepsze, niezwykłe, niecodzienne, oryginalne, zachwycające, dlatego skupiam się przede wszystkim na pozytywach, na walorach. Neapol tak jak każde miasto, ma swoje jasne i ciemne strony. Ale czy turystę interesują brudne zaułki lub walające się na obrzeżach śmieci. Nie sądzę… To raczej zmartwienie dla Neapolitańczyków, którzy żyją w tym miejscu na co dzień. Dlatego podzielę się z Wami moimi, jak najbardziej subiektywnymi wrażeniami z tej wycieczki. Neapol będący stolicą regionu Kampania, jes
Czytaj więcej

Dynie Baby Boo z mojego warzywnika…

Obraz
czyli jak wyhodowałam te dekoracyjne ślicznotki. Kalendarzowa jesień stała się faktem, dlatego witam ją najpiękniejszymi dyniami. Dekoracyjna odmiana Baby Boo już od dawna niezmiennie budzi mój zachwyt. Jej niewielki rozmiar i subtelny kolor w odcieniu śmietankowej bieli sprawia, że jest idealną bazą do jesiennych dekoracji. Gdyby nie jeden malutki problem… otóż u mnie na prowincji jest niemal niedostępna :-( Po tym, jak ubiegłej jesieni upolowałam te cudne dyńki w stylowej kwiaciarni (po 10 zł./szt.!!!) uznałam, że taka cena to przesada, ale zarazem był to jedyny sposób na pozyskanie nasion (których nawet w internecie nie znalazłam) i posadzenie dyni Baby Boo we własnym ogródku. Pomimo braku doświadczenia w uprawie warzyw dyniowatych, postanowiłam spróbować tym bardziej, że w planach mieliśmy wówczas budowę warzywnika. Gdy zgłębiłam temat okazało się, że siew dyni jest dość prosty, więc słowo się rzekło... Zimą (nie bez żalu) pocięłam malutkie Baby Boo i pozyskałam nasio
Czytaj więcej

Kwiecień w ogrodzie ´24

Obraz
  Razem z wiosną nastał okres porządków w ogrodzie – grabienie, czyszczenie, przycinanie oraz usuwanie zimowych okryć z hortensji ogrodowych. Bo choć wczesną wiosną pogoda jest mocno nieprzewidywalna, a młode pąki kwiatowe wrażliwe na przemarzanie, to tak letnich temperatur początkiem kwietnia, nie pamiętam dotąd. W efekcie wegetacja roślin przyspieszyła o jakiś miesiąc, więc i z pracami pielęgnacyjnymi takimi jak nawożenie, trzeba było też mocno przyspieszyć. Pierwszym i absolutnie najpiękniejszym zwiastunem tej wyjątkowej pory roku, jest w moim ogrodzie magnolia Soulangeana . Jest krzyżówką magnolii purpurowej i nagiej, wyhodowanej w 1920 r. przez szkółkarza Soulange'a pod Paryżem.   Cały krzew zanim wypuści liście, okrywa się ogromną ilością kwiatów. Wtedy wygląda naprawdę zjawiskowo zdobiąc smutny po zimie ogród.   Magnolia Susan to niewysoki krzew o zwartym, regularnym pokroju. Zupełnie innej urody, niż ta prezentowana wyżej. Jest mieszańcem magnolii purpurowej Nig
Czytaj więcej

Życzenia i refleksje na Wielkanoc

Obraz
Drodzy Goście! Zmartwychwstanie Pańskie jest najważniejszym świętem w kalendarzu liturgicznym, celebracją cudu odrodzenia życia i początkiem nowego etapu. Kulminacją liturgii Wielkiego Tygodnia jest Wigilia Paschalna oraz msza święta rezurekcyjna w wielkanocny poranek, które przynoszą radość zmartwychwstania, czyli zwycięstwa na śmiercią i cierpieniem. Zmartwychwstałemu Chrystusowi powinniśmy zawierzać nasze życie, nasze dziś i naszą przyszłość. Dlatego pragnę Wam życzyć: Pokoju – by bezpiecznie przejść przez niespokojne czasy. Nadziei – która staje się siłą prowadzącą dzień za dniem ku lepszemu życiu. Mocy – przezwyciężającej chwile rozpaczy, zniechęcenia i zwątpienia. Miłości – dającej głęboki i niezachwiany sens życia. Zdrowia - jak najcenniejszego podarunku. Światła – które wskazuje drogę… Przekazywane od pokoleń symbole i tradycje wielkanocne wzmacniają duchowy wymiar tego najstarszego i najważniejszego dla chrześcijan święta. T
Czytaj więcej

Kanon kobiecego piękna – każda epoka ma swój własny…

Obraz
  źródło Od zarania dziejów po dzień dzisiejszy sposób postrzegania kobiety opisywano w literaturze i przedstawiano w sztuce. Kanon piękna ewoluował w zależności od panującej epoki, a każda posiadała swój własny ideał. Na przestrzeni wieków ciało kobiety podlegało często restrykcyjnej dyscyplinie. Warto wspomnieć, że niezwykle ważny jest również kontekst kulturowy. O ile w krajach zachodnich istnieje zbliżony kanon kobiecego piękna, o tyle w innych kulturach nie można wskazać jedynego, pożądanego wzorca. Niektóre z praktyk budzą skrajne emocje. Jedną z najokrutniejszych stosowali Chińczycy krępując dziewczynkom bandażami stopy, by były jak najmniejsze. Łamiąc w ten sposób kości i powodując nieopisany ból w wyniku powstałych ran. A wszystko po to, by zapewnić im dobre zamążpójście i dostatnie życie a jednocześnie sprostać fantazjom mężczyzn związanym z seksualnym i estetycznym uwielbieniem małych stóp… źródło źródło Z kolei w Japonii kobieta niezależnie od swego wieku powinna
Czytaj więcej

TATRY – Z Kasprowego na Giewont zimą

Obraz
Tatry zimą Kocham Tatry na tyle mocno, że nawet zimą (której szczerze bardzo nie lubię) wymyślam możliwy do osiągnięcia cel, zakładam raki, biorę plecak, czekan i w góry. Mam o tyle fajnie, że mój mąż jest wspaniałym kompanem do górskich wędrówek o każdej porze roku.  Mam też pewną zasadę, której przestrzegam wybierając się na tatrzańskie szlaki. Tylko przy stabilnej, najlepiej słonecznej pogodzie wyruszam w Tatry. Mam do nich dużą pokorę i uważam, że podczas mgieł, deszczu i spowite chmurami są bardzo niegościnne i niebezpieczne. Ta wyprawa była wyjątkowo udana, bo przez cały weekend niebo było bezchmurne. Na Kasprowy wjechaliśmy kolejką, bo czekała nas około 12 km trasa, którą chcieliśmy zrealizować przed zapadnięciem zmroku. Powyższe zdjęcie oddaje odległość, jaką mieliśmy do pokonania, by wejść na Giewont. Ruszyliśmy przetartym szlakiem w kierunku Kopy Kondrackiej, ale po drodze musieliśmy uważać na pułapki wido
Czytaj więcej