NEAPOL - pod radosnym słońcem południa.

Włoskie fascynacje.

  Neapol wzbudza skrajne emocje. To tak jakby to miasto można było
albo kochać, albo nienawidzić. Wiele różnych, często sprzecznych
opinii słyszałam o Neapolu, dlatego cieszę się, że mogę mieć
własny osąd na temat tego, co zobaczyłam, poczułam,
doświadczyłam – okiem turysty oczywiście. 

W podróżach interesuje mnie prawdziwe oblicze miejsc, które odwiedzam.
Z pewnym jednak zastrzeżeniem. Moją wewnętrzną potrzebą jest
odkrywanie tego, co najlepsze, niezwykłe, niecodzienne,
oryginalne, zachwycające, dlatego skupiam się przede
wszystkim na pozytywach, na walorach.

Neapol tak jak każde miasto, ma swoje jasne i ciemne strony.
Ale czy turystę interesują brudne zaułki lub walające się na obrzeżach
śmieci. Nie sądzę… To raczej zmartwienie dla Neapolitańczyków,
którzy żyją w tym miejscu na co dzień. Dlatego podzielę się
z Wami moimi, jak najbardziej subiektywnymi
wrażeniami z tej wycieczki.

Neapol będący stolicą regionu Kampania, jest wielką metropolią południowych
Włoch. Pełen dostojnych zabytków i znakomitych muzeów, ma też sławę
miasta dekadenckiego o zdecydowanym, bałkańskim charakterze.
Warto więc zmieszać się z tłumem, by poczuć
jak Neapol tętni pełnią życia.

Zwiedzanie miasta rozpoczęliśmy od serca dzielnicy San Ferdinando,
czyli Placu Plebiscytu. Na jego rozległym obszarze znajdują się
dwa konne posągi królów z dynastii Burbonów.

Plac Plebiscytu wieńczą dwie, długie galerie kolumnowe,
rozchodzące się od okazałego portyku świątyni San Francesco di Paola.

Naprzeciw świątyni – Pałac Królewski -
jedna z czterech rezydencji dynastii Burbonów.

W głównej fasadzie Pałacu Królewskiego umieszczono posągi ośmiu królów
Neapolu z kilku dynastii. Poniżej jeden z nich - Karol I Andegaweński.

 Kierując się w stronę popularnego deptaku Via Toledo, mijaliśmy po
drodze słynną kawiarnię Caffe Gambrinus oraz przy placu, na rogu
z Via San Carlo niewielki kościółek San Ferdinando z XVII wieku.

Spacerując dalej deptakiem, wyszliśmy naprzeciw zbudowanej
z wielkim rozmachem Galerii Umberto I, składającej się z czterech
pasaży łączących się pod wielką, przeszkloną kopułą.

Gmach robi ogromne wrażenie. Całość dopełniają kolorowe
posadzki ozdobione barwnymi, mozaikowymi znakami zodiaku.
W galerii mieszczą się eleganckie sklepy i kawiarnie.

W poszukiwaniu pięknych widoków udaliśmy się na wzgórze Vomero. 

Aby jak najszybciej tam dotrzeć (oraz wrócić z powrotem)
skorzystaliśmy z kolejki szynowej – Funicolare.

W tym miejscu poznaliśmy zupełnie inne oblicze włoskiej metropolii.
Niewielki ruch, zieleń w przestrzeni, zacienione alejki, które jak po sznurku
(świetnie rozmieszczonych znakach), doprowadziły nas do Zamku Sant' Elmo.
Ta średniowieczna, monumentalna budowla pierwotnie pełniła funkcje obronne,
chroniąc miasto przed najazdami. Kolejno twierdzę przemieniono na więzienie.
Współcześnie zamek nie jest udostępniony do zwiedzania.

Można przespacerować się po jego dziedzińcu i murach obronnych,
bo stąd właśnie rozpościera się fenomenalna panorama.

Widok ze wzgórza uwydatnia piękno Zatoki Neapolitańskiej, spokojną toń
wody i jej nasycone odcienie. Ten pejzaż ma w sobie coś mistycznego.

Otaczające Neapol atrakcje to skarby kultury i przyrody o światowej renomie
a samo miasto, bajecznie położone nad Zatoką Neapolitańską
z górującym w tle Wezuwiuszem.

Wulkan i jego zbocza są najdoskonalszym przykładem neapolitańskiego piękna.
Popiół jest znakomitym nawozem i jemu to zawdzięcza niezwykłą urodzajność
pas wybrzeża, pokryty ogrodami warzywnymi, winnicami oraz sadami.

 Na koniec zwiedzania - wybrzeże spacerowe Lungomare.
Tu nie dociera zgiełk miasta, a szum fal jest bardzo relaksujący.

Zmęczeni upałem, który w mieście bywa szczególnie dokuczliwy,
mogą zażyć kąpieli. Do skrawka betonowej plaży i falochronów
prowadzą zejścia. Jak widać niżej, chętnych nie brakowało.
Daleko w oddali majaczy na horyzoncie wyspa Capri.

Podsumowując - Neapol pozostanie w mych najlepszych
wspomnieniach ze względu na swe bogate dziedzictwo
historyczne, kulturowe, przyrodnicze oraz kulinarne
(genialna w swej prostocie pizza i obłędne lody !!!)

Pozdrawiam podróżniczo.

 Anita