Psychogenealogia – słów kilka o więzach rodzinnych i przekazie międzypokoleniowym.

Warta poznania książka Anne Schützenberger.

Największą przyjemność sprawia mi czytanie książek, które
umieściłabym w kategorii o nazwie: rozwój osobisty człowieka.
Niezwykle jednak istotny jest dla mnie autor publikacji. Chodzi o to,
by za tą osobą stał dorobek naukowy świadczący o wartości danej książki.
Takie pozycje poza wewnętrznym rozwojem, pomagają lepiej zrozumieć ludzkie
zachowania, wybory, decyzje. Sama świadomość i zdobyta wiedza umożliwiają
nam spojrzeć szerzej, zrozumieć, nie oceniać, nie wikłać się w skomplikowane
relacje interpersonalne, czyjeś nieprzepracowane problemy. Pomagają w
zachowaniu asertywności, rozpoznaniu toksycznych ludzi czy wampirów
energetycznych, przy jednoczesnym zachowaniu empatii
i wrażliwości w relacjach, jakie na co dzień tworzymy. 

Dlatego, jeśli lubicie czytać książki
o podłożu psychologicznym, to polecam pozycję
Anne Schützenberger „Psychogenealogia w praktyce”.

Anne Schützenberger będąc profesorem psychologii
i psychoterapeutką o międzynarodowej renomie, stworzyła
w latach 80-tych termin psychogenealogia, aby jej studenci na wydziale
psychologii, medycyny i socjoterapii mogli łatwiej zrozumieć to, co w sferze
psychiki przekazywane jest przez pokolenia, tzn. czym są więzy rodzinne
i przekaz międzypokoleniowy. Dzięki psychogenealogii to dziedzictwo
staje się dla nas bardziej dostępne, możemy z niego korzystać,
a jeśli zajdzie potrzeba - zmienić. Fascynujące dla mnie
okazało się poznanie i przyswojenie tej wiedzy.

Autorka wprowadza nas w tajniki w sposób jasny i zrozumiały,
pozbawiony naukowego nadęcia. Z rozbrajającą szczerością stawia tezę,
iż rzadko zdarza się, by w rodzinie nie było sekretów, problemów zamiecionych
pod dywan albo przynajmniej spraw niewypowiedzianych lub przemilczanych
tabu czy czarnych owiec, których już się nie zaprasza lub których się unika.
Fakty są uparte a rodziny się nie wybiera, dlatego warto ją dobrze poznać,
bo to jedyny sposób poradzenia sobie ze smutkiem czy złością, którymi
może być naznaczona przeszłość rodzinna, z lepszymi lub
gorszymi chwilami, jak to w życiu bywa. 

Tajemnice rodzinne parzą jak przysłowiowe „gorące kartofle”,
których chcemy się jak najszybciej pozbyć, dlatego przerzucamy je
z rąk do rąk, a każda kolejna para rąk po drodze zostaje poparzona. I tak
z pokolenia na pokolenie… A trauma powraca nieustanne jak fala, jak stale
otwarta rana, potrzebuje wyciągnięcia na światło dzienne, uwolnienia,
domaga się wysłuchania, jak skarga, dostrzeżenia, wzięcia pod uwagę,
czasem nawet zaopiekowania, opatrzenia i objęcia wsparciem.

Niedokończone zadania, nieodbyte żałoby, straty i różne
nieprzepracowane traumy pozostają w pamięci na długo i „pracują”
w człowieku w określony sposób. Trawione bywają latami, często całe życie,
a nawet przez kilka pokoleń. Bo jak odkryli psychologowie - tendencja do
zamykania każdego rozpoczętego zadania, każdej zaczętej oraz
niezakończonej pracy - jest właściwa naturze ludzkiej. 

Czujemy, że ważne jest, by zamknąć to, co niezamknięte.
Tak długo jak jakaś praca pozostaje niedokończona, utrzymuje się
w nas napięcie, które sprawia, że trudno nam zająć się czymś innym.
Dlatego rozpamiętujemy przeszłość oraz to, co mogliśmy zrobić
lub powiedzieć, by sprawy potoczyły się inaczej. Dokończenie
danej pracy pozwala zamknąć „rozdział”, otworzyć się
na teraźniejszość i przyszłość.

Anne Schützenberger poruszyła w swej książce wiele,
bardzo ważnych aspektów, również dotyczących białej i czarnej
pedagogiki. Stwierdziła, że to czy byliśmy dobrze, czy źle traktowani
na początku naszego istnienia, naznacza nas trwale na resztę życia.
Dlatego w tym miejscu pozwolę sobie na osobistą refleksję, by
z całego serca podziękować moim kochanym RODZICOM za
wychowanie oparte na koncepcji białej pedagogiki, czym
ofiarowali mi radosne i szczęśliwe dzieciństwo.

Kończąc, polecam tę wartościową pozycję a Wy sami zdecydujcie,
czy taka wiedza jest Wam prywatnie a być może zawodowo przydatna.

Z czytelniczym pozdrowieniem –

Anita