ALGARVE – uosobienie fantazji, do jakiej zdolna jest natura…

 

Na południu Portugalii wznosi się nadmorska wyżyna Algarve, która
razem z nazwą zachowała wiele mauretańskich cech. Ta najbardziej na
południe wysunięta kraina Portugalii jest oddzielona od reszty kraju
przez pasma górskie Serra de Monchique i Serra do Caldeiao.
Te niewielkie wzniesienia nie przekraczają 1000 m n.p.m.,
ale skutecznie osłaniają Algarve od północy
zapewniając regionowi wspaniały,
subtropikalny klimat.

Najwyższym szczytem łańcucha górskiego Serra de Monchique
jest Fóia – 902 m n.p.m. To jednocześnie najwyższy szczyt całego Algarve.
Ciekawostką jest fakt, że nie musieliśmy się na niego wspinać. Zdobywa się go…
samochodem, bo do najwyższego wzniesienia prowadzi asfaltowa droga ;-))

Widoki ze wzgórza są niesamowite, jednak ostre słońce uniemożliwiło
uwiecznienie odległych pejzaży. Tymczasem uroki tamtejszego
krajobrazu to skaliste oraz zalesione pagórki przecinające
doliny i wąwozy, w których szumią górskie strumienie.

Wizytówką Algarve jest przede wszystkim wybrzeże, któremu
piękno wulkanicznych skał nadaje niepowtarzalny urok…

a przemysł turystyczny nie zdołał jeszcze,
skuć go okowami infrastruktury.

Algarve to kraina złocistych plaż poprzecinanych
klifami oraz przyrodniczych osobliwości.

Linia brzegowa wybrzeża usłana jest pięknymi jaskiniami
wapiennymi, w których woda wyżłobiła z finezją oryginalne formacje.
Niezwykłością wybrzeża jest to, że podziwiać je można leżąc wśród
skał i klifów na złocistym piasku plaż, które w zależności od
pory dnia, poddają się pływom i odpływom oceanu.

Jedną z najbardziej popularnych plaż zachodniego wybrzeża Portugalii jest
Praia do Vau. Podobno jest ulubionym miejscem wypoczynku plażowego rodziny
królewskiej. Nie wiem, ale ja żadnych „koronowanych głów” nie spotkałam ;-)
Plaża ta była miejscem naszych kąpieli morskich i słonecznych, ponieważ
w niewielkiej odległości znajdował się goszczący nas, przytulny hotel.

Kąpiele to ja uwielbiam, ale uleżeć na plaży nie umiem,
dlatego z ogromną przyjemnością oddawałam się spacerom po
urwistych klifach. Poprowadzono tam ścieżkę ubezpieczoną
w newralgicznych punktach drewnianymi barierkami.

Najciekawszy odcinek prowadził od Praia do Vau do Praia da Rocha
otwierając rozległe widoki na granatową toń Atlantyku...

z którą kontrastował ceglasto-żółty kolor skał.

Agawy – ozdoba krajobrazu Algarve.

I mewy – wpisane w nadmorskie pejzaże.

Kres ścieżki to punkt widokowy Dos Tres Castelos…

z rozległą panoramą na Praia da Rocha, do której wystarczy zejść po schodach.

 

Stacjonarny wypoczynek nie leży w mojej naturze, dlatego
wypożyczenie samochodu pozwoliło nam na eksplorację regionu.

Wybrzeże staje się coraz bardziej urwiste w okolicach Przylądka św. Wincentego.
 Przypomina bowiem pionową ścianę stromo opadającą do morza.

Przylądek św. Wincentego wraz z latarnią morską to od wieków ważny punkt
komunikacji morskiej. W średniowieczu uznawany za koniec świata…
dziś to najdalej na południowy-zachód wysunięty punkt Europy.

Charakterystycznymi akcentami zachodniego wybrzeża są cyple – pontas –
wcinające się w ocean w postaci wynurzonych z wody skał na skutek zbiorowego
 działania różnych sił przyrody: trzęsień ziemi, erozji, wietrzenia itp.

Ponta da Piedade oddaje najdobitniej wyobrażenie
o fantazji, do jakiej zdolna jest natura.

Bardzo chciałam zobaczyć klify od strony oceanu, dlatego
wybraliśmy się w krótki rejs. Oglądanie Ponta da Piedade z łódki
jest bezpieczne i zarazem emocjonujące. Rejs po falach, wśród
malowniczych form skalnych, dostarcza wspaniałych wrażeń.

Można wpłynąć do wielu małych grot wyrzeźbionych w skałach.

Niektóre formacje mają swoje nieformalne nazwy (m.in. goryl, słoń).

Z tej perspektywy oglądać możemy plaże sąsiadujące z siecią zatok, grot,
tuneli i pasjonujących formacji skalnych smaganych oceanicznym wiatrem…

na przykład osłoniętą klifami Praia do Camilo. Aby się na nią dostać trzeba
zejść po wielu drewnianych schodkach. Jednak jak widać, chętnych
nie brakuje, bo to niewielki wysiłek w obliczu takich widoków.

Kolejne „pocztówkowe” miejsce to Praia da Marinha.
Bywalczyni rankingu 100 najpiękniejszych plaż świata.

Istotnie, nie sposób odmówić jej malowniczości.

Skały oderwane od urwistego brzegu przybrały przedziwne kształty.
W niektórych woda wybiła tunele, lub wydrążyła groty.
Brodząc po wodzie, mogłam oglądać je z bliska.

To tylko część niezwykłego wybrzeża Algarve, któremu wciąż daleko do komercji
i uciążliwej infrastruktury. Tu można odpocząć w ciszy i w otoczeniu dziewiczej
natury oraz na własną rękę odkrywać kolejne plaże i kameralne zatoczki…
Wraz z portugalskim wspomnieniem, ślę letnie pozdrowienia!
Anita