Kredens – mój kuchenny skarbiec ;-)

 

Aura za oknem skutecznie zniechęca do zimowych spacerów,
dlatego swą aktywność na powietrzu ograniczam do absolutnej konieczności!
Tęsknię za słońcem i nie chcę oglądać tego szaroburego świata, smutnych drzew
pozbawionych liści, w ciągłym chłodzie, mgłach i wilgoci… brrr. Przemykam szybko
do pracy i z powrotem (czasem zahaczając o sklep), by jak najszybciej zaszyć się
w cieplutkim i przytulnym, domowym zaciszu. Dlatego przenoszę się na chwilę
z blogowymi opowieściami do mych przyjaznych czterech kątów ;-))

 

Dziś o kredensie słów parę, bo to najcenniejszy mebel w kuchni
i nie o jego wartość materialną mi chodzi, a wyłącznie o funkcjonalność.
Zanim do nas trafił miałam kuchnię zabudowaną od dołu do góry paździerzowymi
szafkami. Chyba nie muszę dodawać, że każda z nich wypełniona była po brzegi kuchennymi
przydasiami. Powiedziałam dość, gdy poczułam, że ilość przedmiotów przytłacza i zagraca nam
przestrzeń. To był też właściwy moment, by paździerz raz na zawsze opuścił naszą kuchnię, tym
bardziej, że wizja urządzenia na nowo „serca domu” była dla mnie oczywista – potrzebowałam
tylko czasu, by odnaleźć w internecie ten jedyny, drewniany i dopasowany na wymiar kredens.

 

Niestety ceny nowych mebli drewnianych przyprawiają o ból głowy, dlatego
zawsze wyszukuję używanych, ale w takim stanie, by posłużyły nam przez kolejne lata.
Szukajcie, a znajdziecie… gdy go ujrzałam wiedziałam, że doskonale wpisuje się w nasze
potrzeby. Jego wygląd był kwestią drugorzędną – najważniejsza była funkcjonalność!
Choć nie ukrywam, że uroczo fazowane szybki szalenie wpadły mi w oko ;-))

 

Nadstawka kredensu mieści wszystko to, co używamy od święta i na co dzień.

Na szczególne okazje używam bardzo starej (będącej prezentem od śp. Babci) porcelany
z Wałbrzycha – seria Fryderyka – „Złoty Liść” – ręcznie malowanej złotem ceramicznym.
To serwis obiadowy oraz kawowy, który z powodów opisanych wyżej
ma dla mnie szczególną wartość sentymentalną.

 

Lewe drzwiczki kredensu pomieściły cały nasz serwis obiadowy, z którego korzystamy
na co dzień. To moja ulubiona porcelana z Ćmielowa – „Rococo” – bez złoceń.

 

Zaletą tej serii jest jej ciągła dostępność w sprzedaży. Można stale uzupełniać ją
o pojedyncze, nowe elementy lub dokupić te, które pokonał czas lub człowiek ;-))
Prawe drzwiczki kryją wewnątrz wszystko to, co ugasi pragnienie – od kubków
i filiżanek (oczywiście „Rococo”) po szklanki i dzbanki na zimne napoje.

 

Swoje stałe miejsce ma chlebak, herbaciarka i ceramiczne pojemniki.

W razie potrzeby można skorzystać z wysuwanych blatów.

 

Dwie przepastne szuflady rozwiązały problem sztućców
i utensyliów – tak niezbędnych w każdej kuchni.

 

Dolna część kredensu to dopiero otchłań ;-))
Pomieściłam w niej mikrofalówkę oraz inne konieczne
ustrojstwa (mikser, wyciskarkę, blender) a ponadto
miski, komplet garnków i stos patelni.

 

Ten kredens to istny skarbiec mieszczący wszystko,
co w kuchni jest absolutnie niezbędne. Dzięki temu, że jest
tak pojemny, udało mi się zachować wolne miejsce na blatach roboczych,
których nie mam zbyt wiele… ale zawsze gdy planujemy większe gotowanie,
to z pomocą przychodzi nam stół – tak ważny w każdym domu mebel!

 

Jedyne, czego nie zdołałam upchnąć w kredensie to (zajmujące sporo miejsca)
pękate kubki na herbatę. To dla nich przeznaczona jest drewniana półka na ścianie.

 

Przemeblowując kuchnię wybrałam ceramiczny zlew z Ikei. I choć sprawdza się
znakomicie (duże komory – jedna z nich służy nam jako ociekacz do naczyń), to
system odpływów, który permanentnie się zapycha – woła o pomstę do nieba!!!
Zlew obsadziliśmy – na jednej z dwóch – zamówionych u stolarza szafek.

Druga – mieści podręczne zapasy: przyprawy, oleje, oliwy, ryże,
makarony itp. Stolarz postarał się obie szafki dopasować
stylistycznie do kredensu, w tym wytoczyć
niemal identyczne nóżki.

 

Kredens w kuchni to dla mnie idealne rozwiązanie.
Mieści wszystko, czego w kuchni potrzebuję, narzucając mi
pewną dyscyplinę. Otóż wolna jestem od kupowania wszelkich skorup,
które uśmiechają się ze sklepowych półek, bo po prostu nie miałabym ich
gdzie pomieścić. I to też jest ogromny walor, ponieważ sprzątanie kuchni,
bez dziesiątek bibelotów na wierzchu, zajmuje tak niewiele czasu ;-))

Na koniec dodam tylko, że kredens skrojony jest na miarę naszych
potrzeb, ale też i gustów. Lubimy meble drewniane, w starym
stylu, z duszą… i tak właśnie staramy się urządzać
naszą domową przestrzeń 🏡
Pozdrawiam ciepło –
Anita