Kartki świąteczne ze starego kredensu.

Zwyczaj wysyłania świątecznych kartek z życzeniami upowszechnił się na
ziemiach polskich wraz z początkiem XX wieku. Ówczesne pocztówki znacznie
różniły się od tych współczesnych. Początkowo wielką popularnością cieszyły się
zindywidualizowane kartki, specjalnie z tej okazji zamawiane u fotografów.












Te stare pocztówki świąteczne powstawały na bazie negatywów fotograficznych
i były drukowane z użyciem technik przenoszenia obrazu na papier. Nazywane
„prawdziwymi pocztówkami fotograficznymi” (Real Photo Postcards), były
autentycznymi zdjęciami drukowanymi na formacie pocztówkowym
w wersji czarno-białej, koloryzowanej lub w sepii.










Oddają one świąteczny klimat minionej epoki związany z Bożym Narodzeniem.
Dominuje motyw odświętnie ubranej rodziny skupionej wokół choinki,
przy wigilijnym stole, lub w zimowej scenerii.






Nasi pradziadkowie i dziadkowie otrzymywane na święta Bożego Narodzenia kartki
z życzeniami wykładali na honorowe miejsca, najczęściej za szyby w kredensach.
Musieli darzyć sentymentem tę formę przekazywania życzeń, ponieważ
starannie zapakowane pocztówki trafiały na lata do przepastnych
szuflad segmentów lub skrzyń i pudeł na starych strychach.


Pocztówki fotograficzne nie tylko przypominają o dawnych czasach, ale stanowią
też cenny element dziedzictwa kulturowego. Ich estetyka i staranność wykonania
przyciągają uwagę i budzą nostalgię, przypominając o pielęgnowanych tradycjach.
 Wybrałam kolekcję polskich kartek, które najbardziej ujęły mnie swym urokiem.
Niestety piękną tradycję wysyłania kartek świątecznych wyparły media
społecznościowe i elektroniczne sposoby komunikacji. Szkoda…
Gorąco pozdrawiam Was w ten zimny, grudniowy czas.
Powrócę wkrótce ze świątecznymi życzeniami💖
Anita


Kategorie

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

TK Maxx z ofertą na Boże Narodzenie 2025

Obraz
Święta to czas, kiedy chcemy sprawiać radość innym – również upominkami, które zachwycą, zainspirują albo zaskoczą. Poszukując czegoś więcej, niż powtarzane co sezon świąteczne kolekcje z popularnych sieciówek, warto odwiedzić TK Maxx.   Działa on jak butikowy showroom z szeroką ofertą: moda damska i męska, galanteria skórzana, obuwie, tekstylia, szkło i porcelana, a także akcesoria kuchenne, łazienkowe, świece zapachowe, dodatki i dekoracje do domu. W TK Maxx możemy wybierać wśród setek niepowtarzalnych prezentów z całego świata (m.in. Wietnam, Indie, Tajlandia, Turcja itd.)   Różnorodność i oryginalność sprawiają, że czujemy się w tym sklepie, jak na świątecznym jarmarku. Wiele produktów ma w sobie coś unikatowego. Często są to pojedyncze egzemplarze pochodzące od sprzedawców z całego świata – począwszy od znanych projektantów, po niszowe, lokalne marki, których próżno szukać w typowych centrach handlowych.   Częste dostawy modnych produktów gwarantują klien...
Czytaj więcej

Adwent – między tradycją a nowoczesnością.

Obraz
  W zgiełku współczesnego życia, gdzie technologia rozwija się w zawrotnym tempie, a światowe trendy przenikają nasze codzienne wybory, coraz częściej pojawia się dylemat: czy powinniśmy pielęgnować nasze tradycje, czy przyjąć to, co oferuje nowoczesność? Moim wyborem jest poszukiwanie złotego środka pomiędzy szacunkiem dla przeszłości a otwartością na zmiany, czyli stan równowagi względem obu tych, jakże odległych sobie światów. Uważam też, że tradycja i nowoczesność nie muszą być antagonistyczne.   Adwent to okres, w którym tradycyjne praktyki zderzają się z nowoczesnością. Zjawisko to można analizować na kilku płaszczyznach: religijnej, kulturowej, społecznej i estetycznej, tworząc dialog między dawnymi obyczajami, a dzisiejszymi zwyczajami.   Współczesne tradycje adwentowe ewoluują, łącząc dawne wzory z nowymi formami, kolorystyką i technikami, gdyż nowoczesność nie zastępuje tradycji, ale tworzy z nią twórczy dialog. Przykładem tego są współczesne in...
Czytaj więcej

Kotor – jedno z najlepiej zachowanych średniowiecznych miast południowej Europy.

Obraz
  Czarnogóra jest niejako esencją tego, czym tak naprawdę są Bałkany – różnorodnością w najpiękniejszym wydaniu. To świat pełen kontrastów: kaniony, polodowcowe jeziora, monumentalne szczyty górskie, a kilkadziesiąt kilometrów dalej - lazurowy Adriatyk i kamienne miasteczka pamiętające średniowiecze.   W Czarnogórze w parze z piękną przyrodą idzie bogata spuścizna kulturalno-historyczna, gdyż wybrzeże pełne jest średniowiecznych miasteczek. Najznamienitszy z nich Kotor jest miejscem starcia wpływów bizantyjskiego i zachodnioeuropejskiego, co ma odzwierciedlenie w niepowtarzalnej architekturze. Kotor jest mieszanką stylów architektonicznych, narodowości oraz wyznań.   W całej swojej historii, mimo iż niejednokrotnie miasto przechodziło pod różne władania, nie zostało zdobyte przy użyciu siły. To Wenecjanie wybudowali ciągnące się prawie 5 km wokół miasta mury obronne, które ochroniły Kotor przed najazdami tureckimi (to jedno z dwóch czarnogórskich miast ni...
Czytaj więcej

Zatoka Kotorska – słoneczna riwiera z bałkańskim charakterem i niezwykłymi zabytkami.

Obraz
  Czarnogóra nie jest jeszcze do końca odkryta przez turystykę masową, co sprzyja jej atrakcyjności. Zachwyca historią, kulturą i wspaniałymi krajobrazami. Najsilniejszym magnesem przyciągającym turystów do Czarnogóry jest przepiękna riwiera uchodząca za słoneczną krainę położoną wśród gajów oliwnych, skalistych gór, zdumiewających zabytków oraz kameralnych, poweneckich miasteczek. Mają one śródziemnomorski charakter – kręte uliczki, dobrze zachowane, renesansowe zabytki, promenady i gwarne kawiarnie, dlatego wybrzeże zachwyca różnorodnością. Krajobraz jest tu wyjątkowy na skalę całego południa Europy. Riwiera Czarnogórska zajmuje południową część Czarnogóry przylegającą do Morza Adriatyckiego oraz graniczy z Albanią i Chorwacją. Największą zatoką Adriatyku wcinającą się głęboko w północno-zachodnią część wybrzeża czarnogórskiego jest Zatoka Kotorska. Składają się na nią 4 mniejsze zatoki. Od strony morza położony jest Zalew Hercegnowski, który przez Cieśninę Kumborsk...
Czytaj więcej

TATRY – Z Kasprowego na Giewont zimą

Obraz
Tatry zimą Kocham Tatry na tyle mocno, że nawet zimą (której szczerze bardzo nie lubię) wymyślam możliwy do osiągnięcia cel, zakładam raki, biorę plecak, czekan i w góry. Mam o tyle fajnie, że mój mąż jest wspaniałym kompanem do górskich wędrówek o każdej porze roku.  Mam też pewną zasadę, której przestrzegam wybierając się na tatrzańskie szlaki. Tylko przy stabilnej, najlepiej słonecznej pogodzie wyruszam w Tatry. Mam do nich dużą pokorę i uważam, że podczas mgieł, deszczu i spowite chmurami są bardzo niegościnne i niebezpieczne. Ta wyprawa była wyjątkowo udana, bo przez cały weekend niebo było bezchmurne. Na Kasprowy wjechaliśmy kolejką, bo czekała nas około 12 km trasa, którą chcieliśmy zrealizować przed zapadnięciem zmroku. Powyższe zdjęcie oddaje odległość, jaką mieliśmy do pokonania, by wejść na Giewont. Ruszyliśmy przetartym szlakiem w kierunku Kopy Kondrackiej, ale po drodze musieliśmy uważać na pułapki ...
Czytaj więcej

Muzeum Bombki Choinkowej w Nowej Dębie i wspaniała kolekcja rękodzieła artystycznego.

Obraz
  Zapraszam Was dzisiaj w bardzo długą i niezapomnianą podróż do świata bajek i baśni zaklętego w przepięknej kolekcji szklanego rękodzieła. Powstałe w 2012 roku prywatne, pierwsze na świecie Muzeum Bombki Choinkowej, jest owocem kolekcjonerskiej pasji właściciela firmy Biliński produkującej ozdoby choinkowe tradycyjnymi metodami. Pomysł na założenie muzeum pojawił się już na początku prowadzenia działalności, kiedy Janusz Biliński jako młody przedsiębiorca zaczął kolekcjonować eksponaty. Nie chciał, aby te wyjątkowe, kruche i ponadczasowe ozdoby zostały zapomniane przez następne pokolenia, dlatego w domowym zaciszu przechowywał szklane skarby z nadzieją, że kiedyś ponownie ujrzą światło dzienne. Chciał pokazać je najmłodszym oraz przywołać wspomnienia z dzieciństwa wśród starszych zwiedzających. Obecnie poza oryginalną, autorską kolekcją bombek firmy Biliński, która powstawała przez lata działalności, oglądać możemy w gablotach również szklane rękodzieło kolek...
Czytaj więcej

TATRY – szlak na Krywań i fenomenalna panorama ze szczytu.

Obraz
Tatrzańska kraina na przełomie pór roku bywa bardzo niegościnna. Nawet jeśli na nizinach cieszyć możemy się ciepłą i złotą jesienią, to górskie szczyty pokrywają się w tym czasie śniegiem, a szlaki w wyższych partiach lodem. Pomimo komunikatów pogodowych TPN oraz apelów ratowników, wciąż wiele osób nieprzygotowanych na zimowe warunki wyrusza zdobywać najwyższe szczyty, a kroniki TOPR pęcznieją od wpisów o pobłądzeniach we mgle, poślizgnięciach na zamarzniętym fragmencie szlaku czy upadkach z wysokości – w tym śmiertelnych… Dlatego nigdy nie wyruszam na niebezpieczne górskie szlaki na przełomie jesieni i zimy, ale za Tatrami tęsknię bardzo… Pocieszenia poszukuję we wspomnieniach ;-)) Słowackie Tatry Wysokie mają wiele do zaoferowania – niemal każda trasa w najwyższe partie gór jest bardzo atrakcyjna. Strzelisty, granitowy szczyt Krywania, którego zarys widoczny jest na monetach słowackich, jest jednym z najważniejszych symboli narodowych naszych południowych sąsiadów. ...
Czytaj więcej

Klejnoty Luwru – Dział Rzemiosła Artystycznego.

Obraz
  Paryski Luwr to najchętniej odwiedzane muzeum na świecie. W jego wnętrzach podziwiać można dzieła światowego dziedzictwa o największej sławie. W 2008 roku zbiory Luwru podzielono na 8 kategorii, każdej z nich przypada odrębny dział. Drogocenne skarby znajdziemy w Dziale Rzemiosła Artystycznego. Te wspaniałe zbiory zawierające kolekcję od wieków średnich do XIX stulecia prezentowane są na I piętrze Luwru, w Galerii Apollina. Wyeksponowana w gablotach kolekcja klejnotów z Korony Francuskiej wywarła na mnie oszałamiające wrażenie, w szczególności złożona z 2634 diamentów osadzonych na pozłacanym srebrze, broszka Cesarzowej Eugenii. Spośród klejnotów koronnych Francji, które nosiła Cesarzowa Eugenia, tylko nieliczne uniknęły katastrofalnej w skutkach licytacji zorganizowanej przez Republikę w 1887 roku. Wystawione w Galerii Apollina stanowią świadectwo przepychu a także wirtuozerii jubilerów Drugiego Cesarstwa, jak ta diamentowa „broszka relikwiarzowa.” Kolejna br...
Czytaj więcej

Dubrownik – oszlifowany na błysk diament…

Obraz
  to z jednej strony nowoczesny i elegancki ośrodek turystyczny pełen luksusowych hoteli i drogich butików, idealny dla miłośników glamuru, szyku i snobizmu. Świetny wybór na jednodniową wycieczkę, przed dalszą podróżą. Z drugiej strony Dubrownik jest pełen zabytków, kusi ponadczasową architekturą oraz bogatym dziedzictwem kulturowym. Miasto założone w średniowieczu, dzięki szybkiemu rozwojowi w XV wieku przeistoczyło się w najpoważniejszego rywala Wenecji na adriatyckich wodach. Przez stulecia Dubrownik dzielnie opierał się najazdom Turków i Wenecjan stając się kolebką chorwackiej państwowości. W czasie wojny bałkańskiej w latach 90-tych na miasto spadło wiele bomb, ale zniszczenia naprawiono. W pamięci zapisał mi się falujący tłum turystów i tygiel języków podczas spaceru głównym deptakiem Dubrownika. Starówka niemal w całości powstała z kamienia. Kamienne są domy, ulice i zabytki, czyli kościoły, klasztory, pałace. W 1979 roku zabytkowe Stare Miasto zostało wpisa...
Czytaj więcej

Wleń – cmentarz parafialny, kościół neogotycki i miejskie uliczki.

Obraz
  Tanatoturystyką bym tego nie nazwała, ale zabytkowe cmentarze to dla mnie ważne punkty na mapie podróży. Są nośnikami niematerialnych wartości i miejscem zadumy nad życiem i wiecznością. Od zawsze towarzyszą ludzkim osadom, a tam, gdzie toczy się życie, następuje także jego kres. Dla lokalnych społeczności cmentarze historyczne, na których zachowały się stare nagrobki, są zapisem dziejów miejsca i jego mieszkańców. Emocje żywych, ich szacunek dla śmierci, tęsknotę za zmarłymi, wyrażano w najróżniejszych rytuałach oraz formach upamiętnienia. Płyty nagrobne i zamieszczane na nich epitafia, stele, czy obeliski to często jedyny widoczny, materialny ślad czyjegoś życia. Historia cmentarza parafialnego we Wleniu nie jest szczegółowo opisana w dostępnych źródłach. Wiadomo jednak, że cmentarz jest własnością Parafii św. Mikołaja Biskupa we Wleniu. Pełnił rolę tradycyjnego miejsca pochówków, a jego struktura i wygląd ewoluowały na przestrzeni wieków, podobnie jak w przypa...
Czytaj więcej