Wleń – cmentarz parafialny, kościół neogotycki i miejskie uliczki.

 

Tanatoturystyką bym tego nie nazwała, ale zabytkowe cmentarze to dla mnie
ważne punkty na mapie podróży. Są nośnikami niematerialnych wartości i miejscem
zadumy nad życiem i wiecznością. Od zawsze towarzyszą ludzkim osadom,
a tam, gdzie toczy się życie, następuje także jego kres.


Dla lokalnych społeczności cmentarze historyczne, na których
zachowały się stare nagrobki, są zapisem dziejów miejsca i jego mieszkańców.


Emocje żywych, ich szacunek dla śmierci, tęsknotę za zmarłymi,
wyrażano w najróżniejszych rytuałach oraz formach upamiętnienia.
Płyty nagrobne i zamieszczane na nich epitafia, stele, czy obeliski
to często jedyny widoczny, materialny ślad czyjegoś życia.






Historia cmentarza parafialnego we Wleniu nie jest szczegółowo opisana
w dostępnych źródłach. Wiadomo jednak, że cmentarz jest własnością Parafii
św. Mikołaja Biskupa we Wleniu. Pełnił rolę tradycyjnego miejsca pochówków,
a jego struktura i wygląd ewoluowały na przestrzeni wieków, podobnie jak
w przypadku wielu innych, zabytkowych cmentarzy na Dolnym Śląsku.



Jego powstanie jest ściśle związane z historią lokalnej parafii, której początki
sięgają średniowiecza. Świątynia, której patronuje św. Mikołaj ufundowana jeszcze
w XIII wieku przez księcia Henryka Brodatego i św. Jadwigę, przeszła liczne burze
dziejowe – najpierw powódź, a później pożar, które doprowadziły ją do ruiny.
Odbudowano ją w XIX wieku w stylu neogotyckim, nadając obecny wygląd.









Dla dopełnienia wątków jeszcze parę ciekawostek i kadrów z Wlenia, który należy do
grupy najstarszych śląskich miast. Według legend i tradycji Wleń otrzymał prawa miejskie
już w 1214 r. Pierwotnie mieściła się tu osada Brzozowo, stąd w herbie Wlenia widnieje
brzoza. W 1335 r. szarańcza spustoszyła okolice, co w konsekwencji doprowadziło do
głodu wśród mieszkańców. Zaczęli oni łapać gołębie, a następnie je hodować.
Z czasem rozwinęli handel ptakami, co dało początek targom gołębi,
z których miasto stało się znane. Tradycja ta kultywowana jest
także dziś, a pomnik gołębiarki wykonany z piaskowca
i odsłonięty w 1914 r. stojący w rynku jest jednym
z głównych symboli miasta nad Bobrem.


Egzystencja Wlenia wielokrotnie była zagrożona przez różnego rodzaju kataklizmy -
głównie powodzie, zarazy i pożary. Za każdym jednak razem mieszkańcy odbudowywali
swoje domostwa. Wleń nigdy nie posiadał umocnień, co negatywnie odbiło się na stanie
jego bezpieczeństwa. W okresie wojen husyckich, wojny trzydziestoletniej, wojen
śląskich, czy napoleońskich miasto wielokrotnie było zajmowane, plądrowane,
podpalane przez walczące strony. Pomimo zniszczeń było odbudowywane
i w kolejnych dziesięcioleciach powoli, ale systematycznie się rozwijało.


Pod koniec XIX wieku Wleń stał się jednym z bardziej znanych kurortów
na Śląsku i w Niemczech. Ówczesne przewodniki turystyczne
i lokalna prasa często określały miasto Perłą Doliny Bobru.


Obecnie Wleń jest niewielkim ośrodkiem miejskim o charakterze
uzdrowiskowym i turystycznym. Warto zatrzymać się tam na spacer,
by odnaleźć ciszę, spokój i materialne pamiątki przeszłości.



Z nostalgią witam listopad i pozdrawiam Was najcieplej…
Anita

Kategorie

Komentarze

  1. ♥ Łucja-Maria ♥1 listopada 2025 11:10

    Droga Anitko! W czasie swoich podróży też odkrywam mniej znane miejsca, w których odnajduję oazy ciszy i ukojenia. W nich odpoczynek nabiera zupełnie nowego wymiaru. W tej nieznanej dla mnie miejscowości mogłaś zobaczyć ciekawy cmentarz pełen historii i tajemnic. W czasie spaceru spotykałaś stare, zdewastowane, poniemieckie groby z jednej strony, a współczesne z drugiej. W czasie sierpniowego wojażowania po Dolnym Śląsku byłam w pobliżu Wlenia ale prawdę mówiąc nie miałam go w planach i trudno dotrzeć wszędzie w ciągu kilku planowych dni.
    Życzę Ci w tym dniu dużo spokoju i wielu chwil zadumy. Serdecznie pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moje pasje w obiektywie2 listopada 2025 00:36

      Bardzo lubię Łucjo zaglądać do miejsc poza utartym szlakiem. Jak słusznie zauważyłaś
      to tam można odnaleźć ciszę i spokój, a nierzadko zaskakujące pamiątki przeszłości.
      Pamiętam, jak zajechaliśmy do Lubomierza - z sentymentu do "Samych Swoich" i nie dowierzałam, że w przepiękny, czerwcowy dzień, w godzinach popołudniowych spacerowaliśmy po pustym rynku. Byliśmy z mężem sami... Gdy w kolejnych dniach wyruszyliśmy na Śnieżkę i na Szrenicę przekonaliśmy się, gdzie są wszyscy ludzie.
      Dziękuję Ci za życzenia... bo to był bardzo dobry dzień z pamięcią o tych, którzy odeszli, a w towarzystwie tych, którzy są mi najbliżsi :-))

      Usuń
  2. wkraj1 listopada 2025 19:26

    Temat doskonale wpisuje się w ten czas nostalgii. Jak tylko nadarza się okazja chętnie zaglądam na zabytkowe cmentarze. Tego we Wleniu nie znałem, więc dziękuję za spacer jego alejkami. Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moje pasje w obiektywie2 listopada 2025 00:51

      Odwiedzając cmentarze traktujemy ich przestrzeń w sposób szczególny, dlatego są one sferą sacrum. Nie do końca jest ona uchwytna, odczuwana przede wszystkim intuicyjnie, ale mamy symbole, które pozwalają nam tę przestrzeń tak właśnie identyfikować. Jest to na przykład brama, którą musimy przekroczyć, aby wejść na teren cmentarza, mur czy płot, który oddziela strefy sacrum i profanum. A cmentarze z zabytkowymi nagrobkami mają klimat, którego nie odnajdziemy na tych współczesnych...
      Pozdrawiam ciepło!

      Usuń
  3. lusi1 listopada 2025 20:38

    Lubię spacerować po starych cmentarzach, bo są one świadkami historii i miejscem zadumy nad przemijaniem, nad losem człowieka... Choć odwiedziłam wiele miejsc na Dolnym Śląsku, to do Wlenia jeszcze nie dotarłam. Może w którejś kolejnej podróży odwiedzę to ciekawe miasteczko. Pozdrawiam listopadowo :)))

    OdpowiedzUsuń
  4. Magda Em.1 listopada 2025 20:40

    Anitko, pięknie napisałaś o przeplataniu się w codzienności życia i śmierci.
    Ja bardzo lubię cmentarze i często odiwedzam różne. Przymierzam się teraz do Rakowickiego, bo za tydzień będę w Krakowie. Może się uda....
    Lubię poznawać świat Twoimi oczami :)

    Ściskam mocno :))

    OdpowiedzUsuń
  5. flowersblossominthewintertime1 listopada 2025 22:22

    Nostalgiczna ta miejscowość. Też lubię zaglądać na cmentarze...
    Pozdrawiam serdecznie i, oczywiście tradycyjnie zapraszam do mnie ♥️

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Klejnoty Luwru – Dział Rzemiosła Artystycznego.

Obraz
  Paryski Luwr to najchętniej odwiedzane muzeum na świecie. W jego wnętrzach podziwiać można dzieła światowego dziedzictwa o największej sławie. W 2008 roku zbiory Luwru podzielono na 8 kategorii, każdej z nich przypada odrębny dział. Drogocenne skarby znajdziemy w Dziale Rzemiosła Artystycznego. Te wspaniałe zbiory zawierające kolekcję od wieków średnich do XIX stulecia prezentowane są na I piętrze Luwru, w Galerii Apollina. Wyeksponowana w gablotach kolekcja klejnotów z Korony Francuskiej wywarła na mnie oszałamiające wrażenie, w szczególności złożona z 2634 diamentów osadzonych na pozłacanym srebrze, broszka Cesarzowej Eugenii. Spośród klejnotów koronnych Francji, które nosiła Cesarzowa Eugenia, tylko nieliczne uniknęły katastrofalnej w skutkach licytacji zorganizowanej przez Republikę w 1887 roku. Wystawione w Galerii Apollina stanowią świadectwo przepychu a także wirtuozerii jubilerów Drugiego Cesarstwa, jak ta diamentowa „broszka relikwiarzowa.” Kolejna br...
Czytaj więcej

Hortensje ´25 – ozdoba letniego i jesiennego ogrodu.

Obraz
  Zdecydowałam się poświęcić hortensjom odrębny wpis, bo tegoroczny spektakl kwitnienia miał bajeczne oblicze. Dlatego już na wstępie ostrzegam, że będzie to wyjątkowo obszerna fotorelacja, więc oprócz mnie ten post zainteresuje zapewne tylko wielbicieli ogrodów ;-)) Jak być może pamiętacie dla mnie hortensje, to tuż po piwoniach – najpiękniejsze kwiaty naszych ogrodów! Te niezwykle efektowne krzewy słyną z bogactwa odmian, różnorodności barw oraz dekoracyjnych, kulistych lub stożkowatych kwiatostanów. W zależności od gatunków różnią się wymaganiami, ale w trakcie kwitnienia nie mają sobie równych pod względem obfitości i długości tego cyklu. Sadzone w grupach lub jako solitery zawładnęły naszymi ogrodami, ponieważ przy stosunkowo niewielkim wysiłku pielęgnacyjnym uzyskać można spektakularne efekty. Laur pierwszeństwa przyznałabym hortensjom ogrodowym , choć to właśnie ten gatunek wymaga nieco pracy polegającej na dobrym okryciu krzewów na zimę. To konieczny zabieg, gd...
Czytaj więcej

Brela - urok śródziemnomorskiego klimatu.

Obraz
  Z jednej strony wysokie góry, z drugiej morze – tak pokrótce określić można Makarską Riwierę . Idylliczne miejscowości z kąpielowymi zatokami ciągną się wzdłuż wybrzeża, a tło dla nich stanowi suchy, skalisty masyw gór Biokovo z najwyższym szczytem – Sveti Jure osiągającym 1762 m n.p.m., na który można wjechać najwyżej w Chorwacji poprowadzoną szosą, albo powędrować szlakiem z ośrodka turystycznego Makarska. Pocztówkowy lazur Adriatyku będący spełnionym marzeniem o udanym wypoczynku odnaleźliśmy w Breli . Symbolem miasteczka znanym w całej Chorwacji jak i poza nią jest olbrzymi kamień usytuowany na północnym krańcu plaży Punta Rata. Wystający z morza głaz porastają skarłowaciałe sosny. Ten kadr znajdziemy we wszystkich portalach, folderach, przewodnikach. Nie sposób go pomylić z jakąkolwiek inną skałą przy nabrzeżu, gdyż wieczorową porą nabiera magicznej oprawy. Brela to niewielka, typowo turystyczna miejscowość o wielkiej sławie. W lipcu 2004 roku Forbes umieścił ...
Czytaj więcej

Dynie Baby Boo z mojego warzywnika…

Obraz
czyli jak wyhodowałam te dekoracyjne ślicznotki. Kalendarzowa jesień stała się faktem, dlatego witam ją najpiękniejszymi dyniami. Dekoracyjna odmiana Baby Boo już od dawna niezmiennie budzi mój zachwyt. Jej niewielki rozmiar i subtelny kolor w odcieniu śmietankowej bieli sprawia, że jest idealną bazą do jesiennych dekoracji. Gdyby nie jeden malutki problem… otóż u mnie na prowincji jest niemal niedostępna :-( Po tym, jak ubiegłej jesieni upolowałam te cudne dyńki w stylowej kwiaciarni (po 10 zł./szt.!!!) uznałam, że taka cena to przesada, ale zarazem był to jedyny sposób na pozyskanie nasion (których nawet w internecie nie znalazłam) i posadzenie dyni Baby Boo we własnym ogródku. Pomimo braku doświadczenia w uprawie warzyw dyniowatych, postanowiłam spróbować tym bardziej, że w planach mieliśmy wówczas budowę warzywnika. Gdy zgłębiłam temat okazało się, że siew dyni jest dość prosty, więc słowo się rzekło... Zimą (nie bez żalu) pocięłam malutkie Baby Boo i pozyskałam nasio...
Czytaj więcej

Szybenik – architektoniczna perła Dalmacji.

Obraz
  Szybenik stał się dla nas atrakcyjnym celem po wizycie w Parku Narodowym Krka. I choć był to wprawdzie krótki spacer po mieście i jego głównych atrakcjach, to urzekł mnie jego spokój, autentyczny urok, imponujące dziedzictwo oraz dalmatyński klimat. Szybenik położony w regionie Dalmacji, otoczony jest stromymi wzgórzami, które zapewniają malownicze widoki na Adriatyk. Jako jedno z najstarszych miast Chorwacji słynie z bogatej historii oraz unikalnych zabytków będąc jednocześnie ważnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym. Szybenik spodoba się przede wszystkim tym, którzy chcą podążyć szlakiem historycznych budowli. Miasto znane jest z architektury sakralnej, licznych kościołów oraz klasztorów spośród, których najważniejszym zabytkiem jest katedra św. Jakuba – unikatowa perła renesansowej architektury wpisana na listę UNESCO. Główną cechą katedry jest to, że została zbudowana w całości z bloków kamiennych, bez użycia cegieł, drewna czy metalowych stropów. Kolejną int...
Czytaj więcej

Wrzesień w ogrodzie ´25

Obraz
  Kalendarzowa jesień stała się faktem, dlatego postanowiłam powitać ją wrześniową relacją z ogrodu. Nic chyba tak mocno nie kojarzy się z tą porą roku, jak dynie, w przeróżnych odmianach, kształtach i wersjach kolorystycznych. U mnie niezmiennie i niepodzielnie króluje Baby Boo ze względu na swe walory dekoracyjne. Posadziłam też wczesną wiosną - tak nieco eksperymentalnie - dynię Moonshine . Ta wszechstronna odmiana o średniej wielkości, doskonale nadaje się zarówno do celów kulinarnych, gdyż ma smaczny miąższ oraz do celów dekoracyjnych, dzięki swojej białej, gładkiej skórce. Doczekałam się jednej, dorodnej sztuki. Nim przerobię ją na coś smacznego, wykorzystam najpierw do stworzenia klimatycznego nastroju. Razem z Baby Boo ozdobi domowe kąty. Innym, mocnym jesiennym akcentem w ogrodzie są marcinki, czyli astry . Uwielbiam je za to, że wabią owady zapylające, za kompaktowy pokrój i cudny fioletowy odcień ich dekoracyjnych kwiatów, który dominuje na przygasającej ...
Czytaj więcej

Park Narodowy Jezior Plitwickich… tam, gdzie lasy, woda i dzika przyroda stworzyły epicki krajobraz.

Obraz
  Park Narodowy Jezior Plitwickich to najstarszy i największy park narodowy w Chorwacji. Wpisany na listę UNESCO w celu zapewnienia skutecznej ochronę dla tak unikalnego ekosystemu, stał się wizytówką tego kraju. Dlatego właśnie tę atrakcję wybraliśmy jako pierwszą na szlaku naszej bałkańskiej przygody.   Wkraczając na teren parku możemy poczuć jak bije serce natury, gdzie rzeka Krka stworzyła w jałowym krasie - imperium kanionów, barier trawertynowych, jezior oraz dostojnych wodospadów.   Grzmot wodospadu Veliki slap, dzikość lasu , gładka jak szkło tafla jeziora Kozjak i rejs statkiem po jego spokojnej toni – to motywy, które na długo pozostaną w pamięci.   PN Jezior Plitwickich obejmuje Jeziora Górne i Dolne, połączone srebrnymi kaskadami wodospadów. Woda w jeziorach mieni się wieloma odcieniami zieleni i błękitu, co jest wynikiem unikalnych procesów geologicznych. Zmienia się w zależności od zawartości minerałów i organizmów, a także od kąta pad...
Czytaj więcej

Jesienne grzybobrania i fascynujące odkrycie…

Obraz
  nieznanego mi dotąd przedstawiciela olbrzymiej grzybowej rodziny. Wygląda jak z bajki, bo tak cudnie jest wybarwiony i właśnie przez wzgląd na tak nietypowy kolor, wzbudził moją nieufność. Dlatego pozostawiłam go w stanie nienaruszonym, sfotografowałam na pamiątkę i pomyślałam, że zgłębię temat w domowym zaciszu. Czego się dowiedziałam? Otóż, ta fioletowa, subtelna w swym wyglądzie ciekawostka ze świata grzybów to lakówka ametystowa . I choć jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym na świecie i występującym pospolicie w naszym kraju, to ja miałam przyjemność spotkać go po raz pierwszy! Największym zaskoczeniem był dla mnie fakt, że jest grzybem jadalnym! Jeśli jeszcze kiedyś go znajdę, to mimo wszystko nie skuszę się, bo jak twierdzą źródła: „ ze względu na łykowatość i brak wyraźniejszego smaku, nie ma sensu go zbierać.” Nie zbieram też maślaków, bo każdego roku jest ich zatrzęsienie, a nie lubię ich obierać ;-)) Najchętniej zbieram grzyby gąbczaste, czyli boro...
Czytaj więcej

Moje torty: chałwowy z warstwą rafaello ;-))

Obraz
  Uroczystości rodzinne to idealny poligon doświadczalny dla mojej cukierniczej pasji! Tort przygotowałam na urodziny mamy przypadające początkiem stycznia. Inspirowana internetem wymyśliłam mu zimową dekorację🌲🎄🌲   Nie wszystko jednak poszło po mojej myśli. Otóż po raz pierwszy skorzystałam z barwnika spożywczego, by pokolorować krem na „choinki.” Wprawdzie miały być one tylko dekoracją, jednak według zaplanowanej wizji. Zamierzałam osiągnąć ciemną, butelkową zieleń kremu, lecz wyszła mi taka delikatnie mówiąc - groszkowa, a bez zbytniej kurtuazji… kiblowa zieleń ;-)   Teraz już wiem, że z dostępnymi w sklepach barwnikami nie jest możliwe osiągnięcie mocno nasyconego koloru. Muszę zaopatrzyć się w profesjonalne barwniki spożywcze do wypieków oferowane na znanym portalu aukcyjnym. Przy okazji przetestowałam nową formę do pieczenia, dzięki której uzyskałam wyższy biszkopt, ale o mniejszej średnicy, aby wykroić z niego 4 blaty, które przełożyłam 3 warstw...
Czytaj więcej

ZAKOPANE – Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.

Obraz
  W ten szczególny dzień Wszystkich Świętych rząd zamknął nam cmentarze.  Podobno dla naszego dobra. To wzruszające jak rządzący się o nas troszczą. Jestem głęboko poruszona faktem, że rząd lepiej zadba o mnie, niż ja sama… Dlatego jedyne, co mogę zrobić w tej sytuacji, to uczcić dzień Wszystkich Świętych, zapraszając Was na wirtualny spacer w miejsce absolutnie wyjątkowe – najważniejszą  i najstarszą nekropolię w Zakopanem. To Stary Cmentarz zwany „Pęksowym Brzyzkiem.” Według tradycji – swój początek wywodzi od Jana Pęksy, który ok. 1848 r. miał ofiarować na cmentarz swój grunt położony na wysokim brzegu – skarpie (po góralsku zwanej „brzyzkiem”) nad potokiem Cicha Woda. Sam ofiarodawca też tu spoczywa… Z przekazów literackich i Kroniki Parafialnej wynika, że cmentarz powstał po 1850 r. Jest jedną z trzech narodowych nekropolii, po warszawskich „Powązkach” oraz krakowskich „Rakowicach.” Początkowo był to skromny, wiejski cmentarz, na którym chowano górali oraz bliżej ...
Czytaj więcej