Rezerwat Czartowe Pole… tam, gdzie jeno czarci hasali!
Stąd
według legendy wzięła się nazwa rezerwatu, a dzikość tej okolicy pozwala
uwierzyć w ludowe bajania o leżącej na tym terenie polanie dość często
zatapianej przez wody Sopotu. Z powodu ciągłych powodzi okoliczna
ludność uznała miejsce za przeklęte i zamieszkane przez czarty.
Dlatego rezerwat wydał mi się intrygujący i wart poznania ;-))
Rezerwat
swoim zasięgiem obejmuje jednak nie tylko wspomnianą polanę,
ale przede wszystkim kilkunastokilometrowy odcinek malowniczo ukształtowanej
doliny rzeki Sopot wraz z kaskadami wodospadów, które układają się w
nieregularne
formy tworząc miejscami piaszczyste wysepki. Dzięki dużemu spadkowi koryta
oraz licznym progom rzeka nabiera charakteru bystrego, górskiego potoku.
Do
„Czartowego Pola” wytyczono znakowaną ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną
w dwóch wariantach: górna poprowadzona przez bory sosnowe oraz dolna biegnąca
przez olsy po południowej stronie rzeki Sopot. Ścieżkę wyposażono w schody,
pomosty
i poręcze, aby poruszanie się w tym naturalnym ekosystemie uczynić bezpiecznym.
Ścieżka
prowadzi przez część rezerwatu objętego ścisłą ochroną oraz przybliża
zwiedzającym walory przyrodnicze, krajobrazowe i kulturowe tego miejsca.
Podczas wędrówki ścieżką mijamy następujące przystanki:
1.
Kasztanowiec biały.
2. Olsza czarna.
3. Las łęgowy.
4. Rzeka Sopot.
5. Stanowisko jesionu wyniosłego.
6. Jodła pospolita
7. Las mieszany świeży.
8. Bór mieszany świeży.
9. Sosna zwyczajna.
Na
trasie wędrówki natkniemy się na obelisk postawiony przez żołnierzy Szkoły
Podchorążych Sanitarnych przebywających tu w 1931 roku na letnich manewrach.
Obecnie jest to miejsce pamięci narodowej poświęcone partyzantom
walczącym w okolicy z niemieckim okupantem.
Kolejny
etap ścieżki prowadzi przez charakterystyczne dla Puszczy Solskiej fragmenty
siedlisk boru mieszanego z dominującymi w pejzażu sosną zwyczajną,
świerkiem i jodłą.
Dno doliny porastają głównie lasy łęgowe, miejscami występują też podmokłe
łąki.
Osobliwością
rezerwatu są ruiny ordynackiej papierni wzniesionej w I połowie
XVIII wieku. Należała wówczas do największych zakładów w Królestwie Polskim.
Według
danych historycznych „Czartowe Pole” było jednym z pięciu rezerwatów
utworzonych w okresie międzywojennym w lasach Ordynacji Zamojskiej. Powstał
on w celu ochrony naturalnego krajobrazu roztoczańskiego i doliny rzeki Sopot.
Zieleń rezerwatu, gęstwina drzew i krzewów okalających rzekę, to miód na
moje serce oraz balsam na duszę, po półrocznej szarzyźnie w krajobrazie!
Dlatego sięgnęłam do wspomnień z wycieczki w to magiczne miejsce.
Pozdrawiam najcieplej i pogodnej wiosny Wam życzę…
Anita
To prawda, balsam dla duszy. Zieleń roślin i szum wody, który słyszę, gdy zamykam oczy, potrafi zdziałać cuda! Tego nam trzeba, choć powoli w przyrodzie już zaczyna się dziać. Dzięki za ten zielony spacerek pięknie wytyczoną trasą, z dodatkiem historycznym. Miłego tygodnia Anitka:)))
OdpowiedzUsuńCieszę się Ula, że i Ciebie uwiodła dzika natura tego miejsca ;-)) Przeszukuję swoje
Usuńwycieczkowe galerie zdjęciowe i wybierać będę do publikacji te najbardziej "zazielenione."
Choć oczywiście dostrzegam i doceniam to powolne, wiosenne ożywienie w przyrodzie.
Moc serdeczności posyłam i odwzajemniam miłe życzenia!
Czartowe pole odwiedziliśmy w sumie nie tak dawno, kiedy spędzaliśmy urlop na Roztoczu. Mimo złej sławy jaką miało w przeszłości, w tej chwili stanowi urocze miejsce dobrze dostosowane do celów turystycznych. Ruiny dawnej papierni częściowo już zarośnięte pobudzają wyobraźnię. Niestety jak to u mnie posty zawsze z opóźnieniem, z tego wyjazdu opublikowałem zaledwie dwa. Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńSuper, że udało Wam się odwiedzić to pełne dzikiej natury miejsce. Przy minimalnej ingerencji człowieka wyposażono rezerwat w niezbędne udogodnienia, aby wędrówka tym szlakiem była bezpieczna.
UsuńMyślałam, że tylko u mnie zalegają na dysku zewnętrznym foldery pełne fotografii z odbytych wyjazdów i wycieczek. Niektóre z nich "leżakują" tak od lat, ale stopniowo staram się i do tych "archiwów" sięgać, bo przecież ich wartość wspomnieniowa nie jest mniejsza od podróży odbytych całkiem niedawno ;-))
Pozdrawiam i dobrego początku kwietnia życzę!
Ależ piękny ten rezerwat. Zazdroszczę Ci Anitko tej wędrówki, . bo nigdy w nim nie byłam.
OdpowiedzUsuńSerdeczne gratulacje bo zdjęcia są przepiękne.
Ależ piękne miejsce. To połączenie zieleni z wodą, to super balsam na wszystkie serca i dusze.
OdpowiedzUsuńChętnie bym się tam znalazła i... odpoczywała. I te drewniane kładki... coś wspaniałego!
Anitko, dziękuję Ci za tę wycieczkę i piękne krajobrazy. Cieplutko Cię pozdrawiam!