Dzień Kobiet

Kwiaty na Dzień Kobiet

W dniu 8 marca wiele organizacji kobiecych na całym świecie mocno akcentuje swoje postulaty,
zwraca uwagę na nierozwiązane problemy, ale też dostrzega istotny postęp w dziedzinie praw kobiet. Samo święto ma ciekawą i burzliwą historię. Dlatego każda z nas może uczcić ten czas na swój sposób. Dla mnie Dzień Kobiet to idealny moment, aby pozwolić sobie na chwilę dla siebie,
wolną od obowiązków, codziennego zabiegania.


Nieodłącznym atrybutem tego święta jest dla mnie storczyk. Ten popularny i lubiany kwiat 
bardzo rozgościł się w moim domu. W sumie na moje życzenie, bo rokrocznie w Dniu Kobiet
mąż obdarowuje mnie kolejnym białym okazem.


Storczyki to piękne i niewymagające kwiaty. Za zwykłą pielęgnację odwdzięczają się
obfitym i długotrwałym kwitnieniem. Delikatne i dostojne są żywą ozdobą domu.

Wszystkim Paniom w dniu naszego święta życzę samych cudownych chwil
i celebrowania tego czasu w dobrym towarzystwie.
Udanego weekendu. Anita

Kategorie

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lipiec w ogrodzie ´25

Obraz
  Ten miesiąc przyniósł przyrodzie wiele dobrego… umiarkowane temperatury i regularne deszcze. Ogród bardzo na tym zyskał, bo rośliny nie zaznając upału kwitły długo i zdrowo, a takiej soczystości zieleni o tej porze roku, nie pamiętam. Nie wymagał podlewania, bo strugi wody lejące się z nieba wystarczająco go nawadniały. Moje odczucia w kwestii lipcowej aury muszę jednak powściągnąć, bo wybaczcie, ale bez wulgaryzmów nie zdołałabym wypowiedzieć się w tym temacie, więc spuszczę na niego kurtynę milczenia...   A na rabatach działo się! Zacznę od moich letnich ulubienic 💗 Z każdym rokiem poszerzam kolekcję jeżówek . Jestem nimi totalnie zauroczona 💖 Ilość odmian różniących się wyglądem i kolorystyką wprowadza pożądaną w ogrodzie różnorodność. Sadząc je uzyskuje się oczarowujący efekt przy niewielkim nakładzie pracy. Na optymalnym stanowisku jeżówki pięknie się rozrastają tworząc okazałe kępy. Bardzo dobrze komponują się z innymi kwiatami na słonecznych rabatach. Ci...
Czytaj więcej

W głębi fiordu Trondheim...

Obraz
  pejzaże charakteryzują wyjątkowo łagodne linie (jak na tę szerokość geograficzną),  a okolica zachęca i zachwyca, bo sprzyja spacerom i oferuje bliski kontakt z naturą. To miejsce miało być tylko zwykłym przystankiem w drodze, noclegiem przed podróżą na szlaku kolejnych atrakcji wpisanych w norweskie krajobrazy. Mnie tymczasem kompletnie oczarowało! Z pochodzenia i zamieszkania jestem małomiasteczkowa, dlatego nawet tak z pozoru nieistotne zakątki, potrafią wzbudzić mój zachwyt. Wystarczy mi niewiele, jeśli otoczenie jest dziełem natury, oferuje rozległe, morskie widoki i urozmaiconą linię brzegową. W tej idyllicznej lokalizacji, na półwyspie Inderøy (w regionie Trøndelag) , położony jest Jegtvolden Fjordhotell . Mimo, że od malowniczej drogi Golden Route znanej z niezapomnianych widoków oraz charakterystycznych serpentyn, oddalony jest o zaledwie 5 minut jazdy, to poczuć się tu można jak na sielskiej, angielskiej (a nie norweskiej) prowincji, bo architektura obi...
Czytaj więcej

Dynie Baby Boo z mojego warzywnika…

Obraz
czyli jak wyhodowałam te dekoracyjne ślicznotki. Kalendarzowa jesień stała się faktem, dlatego witam ją najpiękniejszymi dyniami. Dekoracyjna odmiana Baby Boo już od dawna niezmiennie budzi mój zachwyt. Jej niewielki rozmiar i subtelny kolor w odcieniu śmietankowej bieli sprawia, że jest idealną bazą do jesiennych dekoracji. Gdyby nie jeden malutki problem… otóż u mnie na prowincji jest niemal niedostępna :-( Po tym, jak ubiegłej jesieni upolowałam te cudne dyńki w stylowej kwiaciarni (po 10 zł./szt.!!!) uznałam, że taka cena to przesada, ale zarazem był to jedyny sposób na pozyskanie nasion (których nawet w internecie nie znalazłam) i posadzenie dyni Baby Boo we własnym ogródku. Pomimo braku doświadczenia w uprawie warzyw dyniowatych, postanowiłam spróbować tym bardziej, że w planach mieliśmy wówczas budowę warzywnika. Gdy zgłębiłam temat okazało się, że siew dyni jest dość prosty, więc słowo się rzekło... Zimą (nie bez żalu) pocięłam malutkie Baby Boo i pozyskałam nasio...
Czytaj więcej

Nowy Rok pełen symboli szczęścia na pocztówkach z minionej epoki.

Obraz
  Stare kartki sylwestrowe i noworoczne to coś więcej, niż tylko kawałek historii. Pochodzą z dawnej epoki oddając niepowtarzalny urok i charakter tamtych czasów. Zapewne dlatego do dziś wywołują nostalgię. Niezliczoną ilość tych tematycznych pocztówek odnaleźć można w zasobach internetu, lecz ja zaprezentować chcę wyłącznie te, które stworzone zostały przez polskich grafików i ilustratorów. Patrząc na stare pocztówki możemy dostrzec emanujące z nich ciepło i optymizm oraz radość i nadzieję związaną z nowym początkiem, ponieważ bardzo popularnym i niesamowicie wdzięcznym tematem przewodnim noworocznych pocztówek sprzed dziesiątek lat, były dzieci.   Dominowały ręcznie rysowane lub malowane ilustracje podkreślające tradycyjne motywy związane z końcem roku i początkiem nowego, takie jak zegary o północy, butelki szampana, czy też cyfra 1.   Na wielu z nich odnaleźć możemy symbole szczęścia, czyli podkowy i czterolistną koniczynę. Oprócz tych oczywistych sy...
Czytaj więcej

Stara Chata jak z baśni.

Obraz
Najstarsza chałupa w Kazimierzu Dolnym. Stara, drewniana chata ożywiła osnute mgłą czasu, moje dziecięce wspomnienia i wyobrażenia o domku z baśni i bajek. Cudownie omszałe gonty dachu, dodały jej aury wyjątkowości. Kończę jednak mityczno-baśniowe reminiscencje, by przybliżyć Wam jej historię. Stara Chata pochodzi z przełomu XVII/XVIII w. i należy do zabytków najwyższej klasy. Dokładna data budowy Starej Chaty nie jest znana. Technika budowy bez użycia piły wskazuje na 1700 r. Ta historyczna pamiątka zachowała się dzięki rodzinom Kobiałków i Niezabitowskich.   Cała okolica tzw. Doły Kobiałkowe należały niegdyś do rodziny Kobiałków. Pierwszy znany przodek Kobiałko, przybył tu spod Krakowa. Kupił ziemię i osiedlił się na przedmieściu Kazimierza zwanym wtedy Doły. Od niego wzięły swą nazwę Doły Kobiałkowe. Dworek należący do Kobiałko znajdował się na Wylągach, lecz obecnie już nie istnieje. Pozostała tylko Stara Chata, która służyła rodzinie jako schronienie...
Czytaj więcej

Tatry zimą – Grześ, Rakoń i… Wołowiec na wyciągnięcie ręki.

Obraz
  Wycieczka przez Grześ i Rakoń na Wołowiec to tatrzański klasyk. Prowadzi tamtędy urokliwy widokowo szlak. Jednak to, co latem jest miłą wędrówką po łagodnych grzbietach Tatr Zachodnich, zimą staje się wyzwaniem z uwagi na trudniejsze warunki oraz szybko zapadający zmrok. Mimo, że zima jest najmniej lubianą przeze mnie porą roku, to w górach przybiera ona wyjątkowo bajeczne oblicze. Dlatego nie rezygnujemy z zimowej aktywności po ukochanych Tatrach. Warunkiem udanej wyprawy jest pogodne, najlepiej słoneczne niebo. Tylko wtedy planuję nasze wyjazdy. Dolina Chochołowska stanowiła dla nas jedynie wstęp -  opisany tutaj - do dłuższej, górskiej wyprawy, którą zamknęliśmy atrakcyjną, ponad 20 - kilometrową pętlą. Relację kontynuuję więc spod schroniska na Polanie Chochołowskiej. Znajdujący się tam szlakowskaz wskazuje kierunek naszej dalszej wędrówki. Dróżka zaczyna piąć się w górę, jest szeroka i ubita, momentami bardziej stroma. Dochodzimy do   skrzyżowania...
Czytaj więcej

Adwent w tradycji…

Obraz
  był okresem bogatym w ludowe zwyczaje, wypełniające wierzącym oczekiwanie na narodzenie Jezusa Chrystusa. W XIX wieku od protestantów przejęty został zwyczaj adwentowego wieńca w środek, którego wkładano cztery świece zapalane kolejno w każdą niedzielę Adwentu. Wieńce te stawiano zarówno w kościołach, jak i w domach wiernych. Zwyczaj ten kultywowany jest do dziś. Przygotowany przeze mnie wieniec na tegoroczny Adwent jest mocno minimalistyczny, lecz wpisuje się w nadane mu znaczenie, ponieważ kształt okręgu adwentowego wieńca symbolizuje wieczność Boga, który nie ma początku ani końca, zieleń to znak trwającego życia, a świece symbolizują nadzieję, pokój, radość i miłość, czyli wartości tak istotne w życiu każdego z nas. Radosnego oczekiwania Kochani… Pozdrawiam grudniowo… Anita
Czytaj więcej

„Albańska Tajlandia i Góry Przeklęte…”

Obraz
  to alternatywne określenia dla Jeziora Koman u styku z rzeką Shala oraz Gór Północnoalbańskich, które miałam przyjemność podziwiać podczas rejsu statkiem. Ta wycieczka dała mi wszystko, co kocham w urlopowy czas, czyli zapierające dech w piersiach połączenie gór z wodą! Jeśli uzbroicie się w cierpliwość, by dotrzeć do końca fotorelacji 😉 to terminu „Albańska Tajlandia” nie będę musiała szczegółowo tłumaczyć, a nazewnictwo Góry Przeklęte wyjaśnię w dalszej części moich wakacyjnych wspomnień z 2022 roku. Jezioro Koman położone jest w trudno dostępnym, górzystym terenie. Skromna infrastruktura hotelowa i transportowa oraz dojazd dostarczający dawki adrenaliny sprawiają, że obszar ten pozostaje mniej dostępny dla masowej turystyki - zwłaszcza wiosną oraz jesienią, ponieważ w tym regionie występują intensywne opady deszczu. Trasa jest szeroka, ale przygotować się trzeba na liczne zakręty, brak solidnej nawierzchni asfaltowej, barierek, głębokie dziury, a nawet duże kam...
Czytaj więcej

Klejnoty Luwru – Dział Rzemiosła Artystycznego.

Obraz
  Paryski Luwr to najchętniej odwiedzane muzeum na świecie. W jego wnętrzach podziwiać można dzieła światowego dziedzictwa o największej sławie. W 2008 roku zbiory Luwru podzielono na 8 kategorii, każdej z nich przypada odrębny dział. Drogocenne skarby znajdziemy w Dziale Rzemiosła Artystycznego. Te wspaniałe zbiory zawierające kolekcję od wieków średnich do XIX stulecia prezentowane są na I piętrze Luwru, w Galerii Apollina. Wyeksponowana w gablotach kolekcja klejnotów z Korony Francuskiej wywarła na mnie oszałamiające wrażenie, w szczególności złożona z 2634 diamentów osadzonych na pozłacanym srebrze, broszka Cesarzowej Eugenii. Spośród klejnotów koronnych Francji, które nosiła Cesarzowa Eugenia, tylko nieliczne uniknęły katastrofalnej w skutkach licytacji zorganizowanej przez Republikę w 1887 roku. Wystawione w Galerii Apollina stanowią świadectwo przepychu a także wirtuozerii jubilerów Drugiego Cesarstwa, jak ta diamentowa „broszka relikwiarzowa.” Kolejna br...
Czytaj więcej

Czerwiec w ogrodzie ´25…

Obraz
  już przeminął. Jednak mocno wciągnął mnie ten piękny miesiąc w kwietne rabatki, ich pielęgnację, ale też i odpoczynek. Wolne chwile po pracy, aż do zmierzchu spędzałam w ogrodzie, dlatego zabrakło mi już czasu na tworzenie nowych postów, a ten, który na blogosferę wieczorami wygospodarowałam, wolałam poświęcić na wizyty u Was 😊 Tymczasem lipiec – najukochańszy miesiąc w roku – na dobre się rozpoczął, więc spieszę, by zachować tu ku pamięci to, co czerwiec wniósł do ogrodu, czyli całą gamę kolorów, zapachów, kształtów i form. Natura rozkwitła w pełni, a rośliny utworzyły kolorowe i pachnące pejzaże. Piwoniom poświęciłam odrębny post, zatem czas na róże, bo parę ich odmian ozdabia ogród w czasie, gdy wiosna w lato się zmienia. Nie próbuję odmówić piękna tym kwiatom, jednak ich wady równoważą ewentualny entuzjazm. Ta, którą cenię najbardziej to róża wielkokwiatowa Queen Elizabeth . Od lat zajmuje ona czołową pozycję na liście najlepszych odmian o długim okresie kwit...
Czytaj więcej